W 1938 r. Władysław Okarmus, jako 16-letni uczeń 4. klasy gimnazjum, przystąpił w Brodach k. Kalwarii Zebrzydowskiej do budowy szybowca szkolnego. W Krakowie na lotnisku Czyżyny zapoznał się szczegółowo z konstrukcją szybowca Kocjan "Wrona" i w domu z pamięci opracował rysunki szybowca.

Jego budowę zrealizował w domu. Metalowe okucia wykonał jako gięte, bez spawania. W lecie 1939 r., gdy szybowiec był niemal gotów i konstruktor przystąpił do krycia płata płótnem- wybu­chła wojna.

Szybowiec został przechowany przez okres wojny. Podczas wojny konstruktor ukończył w Krakowie szkołę tech­niczną, co mu pozwoliło sprawdzić obliczeniowo wytrzymałość szybowca. W 1945 r. ukończył budowę i przystąpił do prób w locie. Do startu wykorzystał metalową linkę, jednym końcem zakotwiczoną i przerzuconą przez bloczek, ciągnięty liną przez grupę kolegów. Podczas pierwszego startu osiągnął wysokość ok. 30 m. Tego dnia wykonał 7 lotów. Następnego dnia, przy silnym wietrze, przy starcie urwało się strzemię na orczyku i ześlizgnęła mu się noga, a szybowiec zakręcił i przepadł z wysokości 15 m, rozbijając się. Nie nadawał się do remontu.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy zastrza­łowy górnopłata o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny, dwudźwigarowy, dwudzielny, kryty płótnem. Keson kryty sklejką. Zebra ze sklejki 6 mm. Cięciwa 1,75 m. Zastrzały z pełnych listew.
Kadłub kratownicowy z pełnych beleczek.
Usterzenie kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie płozowe. Płoza amortyzowana.

Dane techniczne Okarmus szybowiec Nr 2 (wg [2]):
Rozpiętość- 9,5 m, długość- 6,0 m, wysokość- 1,92 m, powierzchnia nośna- 16,6 m².
Masa własna- ok. 85 kg, masa użyteczna- 75 kg, masa całkowita- ok. 160 kg.
Prędkość- ok. 55 km/h, doskonałość- ok. 9, opadanie- ok. 1,2 m/s.