Jacek Płaszczak, niezależnie od konstrukcji Jerzego Wolfa, zbudował coś w rodzaju lotni ze skrzydłem sprężystym. Konstrukcja ta powstała ok. 1973 r. w Mielcu, gdzie J. Płaszczak przebywał na praktyce po studiach. Lotnia składała się z rury kilowej i prostopadłej do niej rury dźwigarowej. Na rurze dźwigarowej umieszczone było skrzydło, które posiadało linkowe krawędzie natarcia i spływu. Między nimi umieszczone były stalowe profile łukowe, podobnie jak w skrzydłach sprężystych u J. Wolfa.

Jacek Płaszczak przeprowadził z lotnią tylko próby latawcowe. Nie przeprowadzał prób w locie. Lotnia była błędnie zaprojektowana aerodynamicznie i niestateczna podłużnie.

Technologicznie natomiast lotnia była wykonana solidnie. W Mielcu konstruktor miał możliwość wykonania frezowanych okuć duralowych. Na część elementów wykorzystał rury duraluminiowe PA11 ø 42 x 1, natomiast do budowy sterownicy zastosował popychacze ze śmigłowca. Materiały te zostały później wykorzystane przez Henryka Dorucha i Jacka Płaszczaka do budowy lotni typu Rogallo (1974).