Projekt samolotu Sikorski S-7 opracowany został w firmie Russko-Bałtijski Wagonny Zawod (RBWZ) w 1912 r. Zbudowany specjalnie do udziału w drugim konkursie na samolot wojskowy. Konstruktorami samolotu byli G. P. Adler, B. W. Wolanski i inni. Był to dwumiejscowy jednopłat napędzany silnikiem Gnôme o mocy 51 kW. W jego konstrukcji wykorzystano wiele elementów z samolotu Sikorski S-6A.

Samolot S-7 został zbudowany w 1912 r. W sierpniu tego roku uczestniczył w konkursie na samolot wojskowy, ale ze wzgledu na uszkodzenie podwozia nie ukończył programu prób w locie. Po wyremontowaniu samolot został sprzedany do Bułgarii. Używany był w bułgarskim lotnictwie wojskowym w czasie wojen bałkańskich.

W Polsce.

Od 1912 r. do sierpnia 1914 r. oblatywaczem w firmie RBWZ był znakomity pilot polskiego pochodzenia- Jerzy Jankowski. W okresie tym wykonywał loty na wszystkich typach samolotów konstrukcji I. Sikorskiego zbudowanych w RBWZ, w tym również (najprawdopodobniej) na samolocie Sikorski S-7.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła drewniane, pokrycie płócienne. Wyposażone w lotki. Usztywnione cięgłami montowanymi do podwozia oraz do piramidy zamontowanej na kadłubie.
Kadłub drewniany, pokrycie ze sklejki. Kabina odkryta.
Usterzenie poziome składające się ze statecznika i steru. Brak statecznika pionowego, tylko ster kierunku.
Podwozie klasyczne stałe, wyposażone w płozy przeciwkapotażowe.

Silnik- rotacyjny Gnôme o mocy 51 kW (70 KM).

Dane techniczne S-7 (wg [2]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 8,2 m, powierzchnia nośna- 20,0 m².
Masa własna- 499 kg, masa startowa- 776 kg.
Prędkość max- 126 km/h, prędkość przelotowa- 108 km/h, pułap praktyczny- 3850 m, zasięg- 124 km.