W połowie 2006 r. na terenie Instytutu Lotnictwa narodził się pomysł budowy stosunkowo niedużego, innowacyjnego poduszkowca. Kierujący Zakładem Produkcji Prototypów Instytutu Lotnictwa, dr inż. Krzysztof Szafran zaproponował wówczas współpracę członkom Stowarzyszenia Młodych Inżynierów Lotnictwa. Współpraca ta miała mieć charakter nieodpłatny w żadną stronę, a wynikiem jej miało stać się zbudowanie prototypu nowego poduszkowca. Członkowie SMIL: Krzysztof Błasiak, Paweł Ruchała i Michał Wysocki, odpowiedzialni zostali za samodzielne wykonanie projektu jednostki, oraz własnoręczne zbudowanie jego prototypu. Instytut Lotnictwa zobowiązał się do zapewnienia wszelkich potrzebnych materiałów konstrukcyjnych, zaplecza technologicznego, a także do pokrycia kosztów formalno-prawnych związanych z konstrukcją. Po ustaleniu szczegółów współpracy, wykonawcy pod koordynacją Krzysztofa Błasiaka przystąpili do sporządzenia projektu.

Na początku października 2006 r. był gotowy projekt koncepcyjny, z którego po dalszych pracach projektowych na początku listopada narodziły się pierwsze w pełni zaakceptowane plany. Wówczas przystąpiono do pracy w tworzywie. Nowa konstrukcja otrzymała oznaczenie BRW-1 (od pierwszych liter nazwisk wykonawców), później przemianowano ją na SMIL-1. O tego czasu trwała budowa prototypu oraz jednoczesne dopracowywanie szczegółów projektowych.

SMIL-1 został zaprojektowany jako lekki poduszkowiec turystyczny z odkrytą kabiną. Konstrukcja jest adresowana głównie do miłośników motorowodnych sportów ekstremalnych, dlatego położono szczególny nacisk na uzyskanie dobrych osiągów prędkościowych oraz zapewnienie bezpieczeństwa pilota i pasażerów.

Konstrukcja:
Trzymiejscowy poduszkowiec o konstrukcji kompozytowej. Zbudowany w układzie komory wyrównawczej, tzn., że otacza ją elastyczny fartuch wypełniony powietrzem, z pod którego wypływające powietrze unosi jednostkę nad podłożem. Jednostka ma kształt zaostrzonego na dziobie prostokąta.
Kadłub zbudowany jest w postaci płyt kompozytowych, przekładkowych. Na swej długości podzielony jest na dwa główne przedziały: pasażerski oraz napędowy, oddzielone od siebie wręgą. Przedział pasażerski wyposażony jest w układy sterowe oraz fotele dla trzech osób. Przedział napędowy przeznaczony jest na umiejscowienie silnika, układu przeniesienia napędu, oraz wentylatora wraz z otunelowaniem. Kabina odkryta. Od początku przedziału pasażerskiego, po koniec przedziału napędowego znajduje się kratownica z rurek stalowych. Kratownica stanowi element bezpieczeństwa- swoistą klatkę, chroniącą pilota i pasażerów przed przygnieceniem w przypadku ewentualnej wywrotki jednostki na twardym podłożu, oraz daje możliwość zaczepienia opcjonalnie elastycznego pokrycia kabiny.
Pojazd od spodu wyposażony jest w stalowe płozy, umożliwiające osiadnięcie na twardym terenie dna jednostki, a także ewentualne tarciowe hamowanie o twarde podłoże (np. asfalt) w uzasadnionych przypadkach.

Silnik- zaadaptowany z samochodu Polonez 1500. Zwiększony stopień sprężania i inne modyfikacje spowodowały wzrost mocy jednostki napędowej do ok. 66 kW (90 KM) z mniej więcej 49 kW (66 KM).
Układ napędowy- ciąg potrzebny do napędu jednostki, a także ciśnienie niezbędne do jej unoszenia, zapewnia wspólne, otunelowane śmigło wentylatorowe. Wentylator wraz z otunelowaniem zagłębiony jest poniżej linii rufy (około 30 %). Zagłębiona część wentylatora służy do wytworzenia ciśnienia w poduszce (fartuchu) pozostała część zapewnia ciąg. Układ przeniesienia napędu stanowi przekładnia wielopasowa o paskach klinowych.

Dane techniczne SMIL-1, przewidywane (wg [1]):
Masa całkowita- do 600 kg, udźwig- ok. 300 kg.
Prędkość max- do 100 km/h.