Friedrich-Etrich "Taube", 1932
Alfred Friedrich w latach międzywojennych uruchomił małą wytwórnię samolotów w Strausbergu koło Berlina, nazwaną Flugzeugbau Alte Adler, w której zbudował kilka kopii samolotów okresu I wojny światowej, w tym dwa Fokkery Dr-I. Powstała tam też w 1932 r. kolejna odmiana samolotu Etrich ”Taube” 1913 ze zmienionym układem podwozia. Na samolocie tym Alfred Friedrich brał udział w kilku pokazach lotniczych przed 1936 r. Samolot ten niczym nie różnił się pod względem własności lotnych od pionierskich ”Taube”. Samolot został dopuszczony oficjalnie do wykonywania lotów i zarejestrowany ze znakami D-EFRL.
W Polsce.
Po 1945 r. samolot został odnaleziony na złomowisku koło Czarnkowa i złożony w pomieszczeniach Okręgowej Składnicy Lotniczej w Gądkach pod Poznaniem. Następnie był przechowywany w magazynach w Pilawie i Wrocławiu, skąd w 1963 r. trafił do Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie. Samolot ten jest zdekompletowany brakiem śmigła, opon i usterzenia wysokości oraz częściowo brakiem płóciennego pokrycia kadłuba. Płaty zachowane są z pokryciem.
Konstrukcja:
Górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.
Silnik- Mercedes o mocy 82 kW (111 KM).
Dane techniczne Friedrich-Etrich ”Taube” (wg [2]):
Rozpiętość- 14,22 m, długość- 9,85 m, wysokość- 3,15 m, powierzchnia nośna- 34,8 m2.
Masa własna- 420 kg, masa użyteczna- 280 kg, masa całkowita- 700 kg.
Prędkość max- 96 km/h, dalsze dane są nie znane.
Źródło:
[1] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924”. Wyd. Bellona; Wyd. Lampart. Warszawa 1997.[2] Krzyżan M. ”Samoloty w muzeach polskich”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.