W listopadzie 1931 r. Kurt Tank objął kierownictwo biura konstrukcyjnego firmy Focke-Wulf Flugzeugbau G.m.b.H. i zajął się rozwojem zaprojektowanego wcześniej dwupłatowego samolotu szkolno-treningowego Focke-Wulf Fw-44 ”Stieglitz”. Prototyp został oblatany w sierpniu 1932 r. Napędzany był silnikiem Siemens Sh 14a o mocy 110 kW (150 KM). Samolot okazał się być bardzo udaną konstrukcją. Miał doskonałe właściwości manewrowe, co uczyniło go sławnym na całym świecie, jako samolot używany przez najlepszych niemieckich akrobatów lotniczych.

Wersjami produkowanymi seryjnie były:
- Fw-44A- samoloty przedprodukcyjne, używane głównie jako maszyny akrobacyjne,
- Fw-44B- wyprodukowany w niewielkiej liczbie z silnikiem rzędowym Argus As 8,
- Fw-44C- najliczniej produkowana wersja z silnikiem Siemens Sh 14a o mocy 110 kW (150 KM),
- Fw-44D- wersja seryjna z jednym wspólnym kolektorem spalin oraz bagażnikiem umieszczonym za drugim siedzeniem w kadłubie,
- Fw-44E- wersja identyczna z wersją Fw-44B, jednakże z bagażnikiem jak wersja Fw-44B,
- Fw-44F- samolot odpowiadający wersji Fw-44D, jednakże z kółkiem ogonowym zamiast płozy,
- Fw-44J- eksportowa wersja Fw-44D.

Fw-44 służył jako samolot treningowy w wielu szkołach pilotażu Luftwaffe aż do zakończenia wojny. Używany był również w:
- Argentynie,
- Brazylii,
- Bułgarii,
- Chile,
- Czechosłowacji,
- Chinach,
- Finlandii - Rumunii,
- Szwecji- pierwsza partia 14 Fw-44J została dostarczona bezpośrednio z fabryki Focke-Wulf. Produkowany był również na licencji w firmach Central Verkstaden (85 samolotów) oraz ASJA (20 egz. przystosowanych do montażu nart przeznaczonych do operacji lotniczych zimą). Używane były w Siłach Powietrznych Szwecji pod oznaczeniem Sk.12. Ostatni z samolotów tego typu został wycofany ze służby w Siłach Powietrznych w 1967 r. Były one sprzedawane do aeroklubów oraz dla użytkowników cywilnych,
- Turcji.

W latach 2005-2008 został odbudowany i doprowadzony do stanu lotnego samolot Focke-Wulf Fw-44J ”Stieglitz” (właściwie jest to szwedzki Sk.12 zbudowany w 1940 r. w firmie Central Verkstaden). Samolot z cywilną rejestracją D-ENAY, w oryginalnym przedwojennym malowaniu Luftwaffe, był prezentowany na pokazach historycznych samolotów w Niemczech.

W Polsce.

Po zakończeniu wojny na terenach zachodniej Polski znalazły się duże ilości niemieckiego sprzętu wojennego, w tym sporo samolotów szkolnych różnych typów. Część z nich, po niezbędnych remontach, zasiliło stan rodzącego się w kraju lotnictwa cywilnego. W Polsce znalazło się kilka pozostawionych przez okupanta maszyn szkolno-treningowych Focke-Wulf Fw-44 ”Stieglitz”. Sprawność latania przywrócono 6 egz. (SP-AGR, SP-AGS, SP-AHZ, SP-AHY, SP-AIA, SP-AKF).

Remontowane były w Okręgowych Warsztatach Lotniczych w Bydgoszczy, Wojskowych Zakładach Lotniczych Nr 2 w Bydgoszczy i w PZL Mielec. Używane były m.in. przez: Aeroklub Pomorski w Toruniu, Aeroklub Bydgoski, Aeroklub Wrocławski, Aeroklub Poznański, Aeroklub Śląski, Szkoła Szybowcowa Żar, Szkoła Szybowcowa Fordon, Centrum Wyszkolenia Lotniczego Ligi Lotniczej Wrocław Pilczyce. W dniach 28.07. do 8.08.1949 r. samolot Fw-44 ”Stieglitz” wykorzystywany był w specjalistycznym szkoleniu w wyższym pilotażu na lotnisku Dajtki w Olsztynie.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat.
Skrzydła o tej samej wielkości i obrysie, oba skrzydła połączone były ze sobą za pomocą wsporników w kształcie litery N oraz linek stalowych, konstrukcja płatów drewniana z częściowym pokryciem sklejką (centropłat górnego płata, krawędź natarcia obu skrzydeł oraz dolne powierzchnie aż do wsporników), pozostałe powierzchnie kryte płótnem.
Kadłub spawany z rur stalowych pokrytych płótnem, w przedniej części pokrycie blaszane.
Usterzenie drewniane kryte płótnem.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik:
- prototyp, Fw-44C- gwiazdowy Siemens Sh 14a o mocy max 110 kW (150 KM),
- Fw-44B- rzędowy Argus As 8 o mocy max 88 kW (120 KM).

Dane techniczne Fw-44C (wg [4]):
Rozpiętość- 9,00 m, długość- 7,28 rn, wysokość- 2,65 m.
Masa własna- 525 kg, masa całkowita- 870 kg.
Prędkość max- 190 km/h, prędkość przelotowa- 174 km/h, prędkość lądowania- 67 km/h, wznoszenie- 222 m/min, czas wznoszenia na 1000 m- 4' 30" min, pułap- 4400 m, zasięg- 540 km.