Farman-VII, 1911

Samolot pionierski, szkolny i rozpoznawczy. Francja.
Samolot Farman-VII zbudowany przez Towarzystwo Lotnicze ”Awiata”. (Źródło: Praca zbiorowa ”Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa.”. Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników. Warszawa 1933).

Samoloty Farman-VII budowane były również w Rosji. W zakładach Dux powstała ulepszona wersja samolotu pod oznaczeniem Dux 1912.

W Polsce.

W 1911 r. w wytwórni Warszawskie Towarzystwo Lotnicze ”Awiata”" została podjęta produkcja samolotów francuskich Farman na podstawie licencji niemieckiej wytwórni Aviatic z Miluzy. W konstrukcji samolotów kierownik warsztatów inż. Michał Król dokonał wiele zmian, m.in. przedłużył płozy podwozia, a pełne pręty drewniane zastąpił wydrążonymi wewnątrz, klejonymi. Zmodyfikowane samoloty otrzymały oznaczenie Farman-Awiata. Zbudowano jeden samolot Farman-Awiata III, dwa do czterech Farman-Awiata IV i dwa Farman-Awiata VII (wg [1], wg [3]- zbudowano 7 samolotów typu Farman). Samoloty były używane w Szkole Pilotów ”Awiaty” na lotnisku mokotowskim w Warszawie, prowadzonej przez Henryka Segno, a następnie przez Michała Scipio del Campo. Dwa samoloty zakupiła rosyjska Marynarka Wojenna, a trzy do czterech armia carska. Produkcję zakończono na początku 1912 r. z powodu likwidacji WTL ”Awiata”. Samoloty przejęła armia rosyjska. Wykorzystywała je nadal na lotnisku Mokotowskim założona tu filia szkoły lotniczej w Gatczynie.

S. Wojciechowski kończył szkołę pilotów przy Cesarskim Moskiewskim Towarzystwie Żeglugi Powietrznej, na Chodynce w Moskwie. Dy­plom pilota wojskowego nr 196 uzyskał 18.07.1913 r. Szkolił się na samolocie Farman VII i Farman HF-XV.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty prostokątne, dwudźwigarowe, kryte płótnem, usztywnione słupkami i drutami. a górnym płacie lotki.
Kadłub kratownicowy, drewniany, usztywniony drutami. Miejsca załogi odkryte.
Usterzenie ogonowe poziome i pionowe podwójne. Ster wysokości z przodu kadłuba.
Podwozie główne dwukołowe, wyposażone w płozy, stałe.

Silnik- Argus o mocy 44 kW (60 KM), lub rotacyjny, gwiazdowy Gnôme o mocy 51,5 kW (70 KM). Śmigło pchające.

Dane techniczne Farman-VII (wg [1]):
Rozpiętość- 12,0 m, długość- 9,0 m, wysokość- 3,0 m, powierzchnia nośna- 41 m2.
Masa własna- 345 kg, masa użyteczna- 225 kg, masa całkowita- 570 kg.
Prędkość przelotowa- 70-80 km/h.

Galeria

  • Farman VII Awiata przed hangarami Awiaty. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[3] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924”. Wyd. Bellona; Wyd. Lampart. Warszawa 1997.
[4] Wikipedia- wolna encyklopedia. Hasło- Adam Haber-Włyński.
[5] Banaszczyk E. ”Pierwsze skrzydła”. Wydawnictwo MON. Warszawa 1972.
[6] Januszewski S. "Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych Wielkiej Wojny 1914-1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2019.
blog comments powered by Disqus