Samolot DFW C-II został opracowany w firmie Deutschen Flugzeug-Werke (DFW) w 1915 r. Stanowił bezpośrednie i proste rozwinięcie poprzedniego typu DFW C-I.

W nowym samolocie zmieniono układ kabin. Pilot zajmował teraz miejsce w przedniej kabinie. Obserwator wraz ze swoim ruchomym karabinem maszynowym został przeniesiony do tylnej kabiny. Dzięki czemu uzyskał znacznie większe pole ostrzału. Zakrzywione stalowe rury montowane w C-I po obu stronach samolotu, między przednimi rozpórkami kabiny a kadłubem, zostały wyeliminowane. W nowym układzie kabin nie było już potrzeby blokowania karabinu maszynowego przed możliwością strzelania poprzez okrąg śmigła. Jako napęd pozostawiono ten sam, niezawodnym silnik Benz Bz.III o mocy 110 kW, który był zainstalowany w C-I. Samolot C-II otrzymał również czołową chłodnicę, która była już zainstalowana w późniejszych samolotach C-l.

Znana produkcja DFW C-ll była bardzo mała, w sumie zbudowano 12 samolotów. Na podstawie zdjęć przypuszcza się, że niewielka ich liczba została użyta operacyjnie, ale brak jest dokumentacji, która by to potwierdzała. Prawdopodobnie ich służba była bardzo krótka (wg [1]- do 1917 r.).

W Polsce.

W Polsce zdobyto jeden DFW C-II w hali Zeppelina na Winiarach koło Poznania. Płatowiec był tam składowany 15.03.1919 r. Prawdopodobnie samolot nie został zmontowany i pozostał w magazynie aż do kasacji wiosną 1921 r.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła o konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowe o identycznej rozpiętości. Komora płatów dwuprzęsłowa, usztywniona dwoma parami rozpórek z każdej strony i wykrzyżowanymi cięgnami z linek stalowych. Rozpórki międzyskrzydłowe wykonane z rur stalowych. Górny płat miał wycięcie w krawędzi spływu nad kabiną pilota dla polepszenia widoczności, dolne płaty miały podobne wycięcia w krawędzi spływu przy kadłubie.
Kadłub o konstrukcji drewnianej. Kabiny odkryte. Pilot zajmował miejsce w pierwszej kabinie, obserwator- w tylnej.
Usterzenie pionowe i poziome o obrysie eliptycznym. Usterzenie i stery o konstrukcji metalowej, wykonanej z rur stalowych.
Podwozie stałe, główne dwugoleniowe z osią niedzieloną i usztywnione linkami stalowymi. Z tyłu kadłuba płoza ogonowa.

Uzbrojenie- 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm.

Silnik- rzędowe, 6-cylindrowe, chłodzone cieczą Benz Bz.III o mocy 110 kW (150 KM) lub Mercedes D.III o mocy 118 kW (180 KM). Śmigło dwułopatowe, stałe. Chłodnica czołowa, zamontowana nad silnikiem prze górnym płatem.

Dane techniczne C-II (wg [1]):
Rozpiętość- 11,25 m, długość- 7,2 m, wysokość- 3,6 m, powierzchnia nośna- 33,0 m².
Masa własna- 725 kg, masa użyteczna- 510 kg, masa całkowita- 1235 kg.
Prędkość max- 140 km/h, pułap- 4000 m.