Schindler "Aquila", 1910
(Brzeski "Aquila")
Samolot pionierski ”Aquila” zaprojektowany został w Krakowie w 1910 r. przez braci Wincentego i Rudolfa Schindlerów przy współudziale inż. Marka Kautza. Konstruktorzy zakładali, że kadłub ich samolotu wykonany będzie w konstrukcji stalowej, z rur stalowych i będzie miał formę graniastosłupa o przekroju równobocznego trójkąta. Wielkość powierzchni nośnej zakładali na 30 m2, udźwig na 150 kg.
W samolocie zastosowano system bliski idei kreślonej patentem W. Schindlera- ale miast przegubowego osadzania płata nośnego i statecznika ogonowego na kadłubie- skręcano powierzchnie ich końcówek (cięgnami linowymi przez kozły), różnicowo na płacie i stateczniku. Na samolocie zainstalowano silnik Henryka Brzeskiego, birotacyjny ”Iskra”.
Początkowo zamierzali realizować samolot w Krakowie, planowali zbudowanie go do końca 1910 r., a wzloty próbne miały się odbyć na Błoniach w Krakowie. Ostatecznie jednak budowa samolotu została zrealizowana w Wiedniu.
(Wcześniejsze źródła podawały, np. [2], iż projekt samolotu opracował inż. Henryk Brzeski na zamówienie braci Schindlerów).
W dniu 18. 08. 1910 r. samolot został zademonstrowany na ziemi przed cesarzem austriackim Franciszkiem Józefem w Wiener- Neustadt. We wrześniu samolot zmodyfikowano, zmieniając napęd sterowania, liczbę ram w kratownicy kadłuba, przesuwając koło ogonowe oraz usuwając trzeci fotel. Układu sterowania był jednak nadal nieskutecznym. To też legło zapewne u źródeł kraksy, w wyniku której samolot został w kilka dni później całkowicie rozbity podczas pierwszego lotu (podobno pilotowany przez jednego z braci Schindlerów).
Konstrukcja:
Dwu - lub trzymiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny z eliptycznymi końcami, dwudźwigarowy, usztywniony drutami biegnącymi do poprzecznie ustawionych kozłów nad i pod płatem. Sterowanie poprzeczne przez skręcanie końców płata. Sterowanie poprzeczne przez skręcanie końców płata.
Kadłub kratownicowy o przekroju trójkątnym z bambusa. Siodełka załogi w tandem.
Ster wysokości płytowy sterowany, przez skręcanie- podobnie jak płat. Usterzenia pionowego brak. Pokrycie płócienne.
Podwozie przednie dwukołowe, koło ogonowe na widelcu.
Silnik- gwiazdowy, birotacyjny Brzeski ”Iskra”, o mocy 37 kW (50 KM) napędzający dwa dwułopatowe śmigła przeciwbieżne.
Dane techniczne ”Aquila” (wg [1]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 10,0 m, wysokość- 3,0 m, powierzchnia nośna- ok. 20,0 m2.
Masa własna- ok. 300 kg, masa użyteczna- ok. 250 kg, masa całkowita- ok. 550 kg.
Galeria
Źródło:
[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[3] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.
[4] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.