W listopadzie 1917 został oblatany samolot Rumpler C-VIII zbudowany wytwórni Rumpler Flugzeug-Werke. Jakkolwiek zaliczony do klasy C, czyli wywiadowczych, zaprojektowany był jako samolot szkolny dla uczniów pilotów i obserwatorów, łącznie z nauką strzelania, bombardowania, łączności radiowej i rozpoznania fotograficznego. Napęd stanowił słabszy silnik Argus As-III. Wprowadzenie samolotu C-VIII miało wpłynąć na zmniejszenie strat w sprzęcie i personelu na bojowych samolotach Rumpler.

Wprowadzono je na początku 1918 r. do tzw. Flieger Ersatz Abteilungen, ośrodków szkolno-treningowych lotnictwa niemieckiego, gdzie były używane do końca wojny w listopadzie 1918 r.

W Polsce.

W lotnictwie polskim było 6 samolotów Rumpler C-VIII. Wszystkie pochodziły ze zdobyczy wojennej. Przydzielono je do 9 EL, 12 EW (dawna 1 Eskadra Wielkopolska) i do Wojskowej Szkoły Lotniczej w Warszawie. Samolot C-VIII w 9 EL był wykorzystany w walkach w Małopolsce Wschodniej w 1919 r., a w 12 EW w Bitwie Warszawskiej w sierpniu 1920 r. Był to ostatni użytkowany C-VIII. W tym czasie pozostałe samoloty wycofano na skład przeznaczając do kasacji.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe o jed­nakowej cięciwie pokryte płótnem. Komora płatów dwuprzęsłowa ze skrzydłami o jednakowych cięci­wach, ale o wysuniętym do przodu górnym płacie. Kąt wzniosu 2° 30’, skosu 4°. Wydłużenie dla górnego płata wyno­siło 7,0, a dla dolnego 6,5. Krawędź natarcia usztywniono dodatkowymi żeberkami do pierwszego dźwigara. Krawędź spływu sztywna, z listwy drewnianej. Lotki tylko na górnym płacie. Dolne skrzydła miały owalny wykrój z tyłu u nasady po obu stronach kadłuba.
Kadłub kratownicowy. Przód pokryty blachą, część środkowa i grzbiet sklejką, reszta płótnem. Kabiny odkryte.
Usterzenie spa­wane z rur. Statecznik poziomy miał profil asymetryczny zwrócony wypuk­łością linii szkieletowej do spodu. Usterzenie pionowe było płaskie bez profilu aerodynamicznego. Usterze­nie poziome miało charakterystyczny obrys porównywany do nakrętki mo­tylkowej.
Podwozie stałe, główne dwugoleniowe, z amor­tyzacją giętkimi sprężynami spiral­nymi, osłoniętymi bawełnianą plecionką, stosowanymi zamiast sznura gumowego.

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy pilota Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm. Lekki ładunek bomb.

Silnik- rzędowe, 6-cylindrowe, chłodzone cieczą: Argus As-III o mocy 132 kW (180 KM). W Polsce stosowano silniki rzędowe Stoever o mocy 132 kW (180 KM), Argus As-IIIBz o mocy 136 kW (185 KM), Benz Bz-III o mocy 110 kW (150 KM) i Benz Bz-IIIa o mocy 132 kW (180 KM). Praktycznie każdy płatowiec C-VIII miał u nas inny silnik.

Dane techniczne C-VIII (wg [1]):
Rozpiętość- 12,18 m, długość- 8,02 m, wysokość- 3,2 m, powierzchnia nośna- 36,2 m².
Masa własna- 874 kg, masa użyteczna- 500 kg, masa całkowita- 1374 kg.
Prędkość max- 140 km/h, czas wznoszenia na wys. 1000 m- 4' 25", pułap- 5000 m, zasięg- ok. 500 km, czas lotu- 4 h.