Rudlicki nr 1 do nr 6, 1909
Jerzy Rudlicki pierwszy swój szybowiec nr 1 zbudował w 1909 r. w Odessie.
Konstruktor na tym szybowcu, przy starcie latawcowym za pomocą lin ciągniętych przez dwóch kolegów, wzniósł się w powietrze 3.03.1909 r. w pobliżu parku w Odessie. Brak umiejętności sterowania i utrzymania równowagi w powietrzu spowodował, że szybowiec został rozbity.
Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o układzie kaczki, z usterzeniem pionowym z przodu, zamocowanym na płaskiej kracie kadłubowej.
Płat miał dźwigary na krawędzi natarcia i spływu. Płat i usterzenie kryte były od spodu płótnem luźno mocowanym do konstrukcji, co pogarszało osiągi szybowca. W nie pokrytej środkowej części płata pilot zajmował pozycję wiszącą, opierając się ramionami o wzdłużne podpórki. Sterował szybowcem przez zmianę położenia środka ciężkości za pomocą wychylania ciała.
Za podwozie służyły nogi pilota.
Dane techniczne nr 1 (wg [2]):
Rozpiętość- 7,5 m, powierzchnia płatów i sterów- 20 m2, powierzchnia nośna- 13,5 (wg [1]- 18,0) m2.
Masa własna- 25 kg, masa użyteczna- 65 kg, masa całkowita- 90 kg.
Prędkość- 32 km/h, doskonałość- 4, opadanie minimalne- 2 m/s.
W tym samym roku Rudlicki zbudował szybowiec nr 2, zbliżony do poprzedniego, lecz z usterzeniem pionowym z tyłu i siedzącą pozycją pilota. Był on wzorowany na drugim szybowcu braci Wright (1902 r.). Na kratach przednich zamocowany był ster wysokości sterowany przez pilota. Start szybowca odbywał się na holu za koniem. Uzyskiwano wysokość lotu 10-20 m.
Szybowiec nr 3 nieznacznie różnił się od poprzedniego. Otrzymał on siodełko pilota i sterowanie za pomocą lotek. System startu i wysokość lotu - jak w poprzednim szybowcu.Dane techniczne nr 2 i nr 3 (wg [2]):
Rozpiętość- 8 m, długość- 4,7 m, powierzchnia płatów i sterów- 20 m2, powierzchnia nośna- 18 m2.
Masa własna- 25 kg, masa użyteczna- 65 kg, masa całkowita- 90 kg.
Prędkość- 32 km/h, doskonałość- 5, opadanie minimalne- 1,8 m/s.
Jeden z szybowców następnych (nr 5 lub nr 6) miał nieco inny układ. Był to jednopłat konstrukcji drewnianej, o układzie kaczki, z dużym statecznikiem z przodu i ponadto z małym statecznikiem z tyłu. Miał płat dwudźwigarowy z dźwigarami na krawędzi natarcia i spływu. Konstrukcja, system sterowania i sposób startu -jak w szybowcu nr 3.
Dane techniczne nr 5 (wg [2]):
Rozpiętość- 7,5 m, długość- 4,5 m, powierzchnia płatów i sterów- 15 m2, powierzchnia nośna- 13,5 m2.
Masa własna- 25 kg, masa użyteczna- 65 kg, masa całkowita- 90 kg.
Prędkość- 32 km/h, doskonałość- 4, opadanie minimalne- 2 m/s.
Galeria
Źródło:
[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.