Projekt PZL M-34, rozpoczęty w 1991 r. przez mgr. inż. Jerzego Gawrona, jest kontynuacją linii rozwojowej samolotu PZL An-28. Wykorzystując podzespoły z PZL M-28 zaprojektowano nowy kadłub o stałej szerokości, poszerzony i podwyższony tak, aby zmieścić w ładowni 3 kontenery lotnicze LD3. Ze względu na zmianę szerokości kadłuba, zaprojektowano nowe usterzenie poziome. Skrzydła projektowano w wariantach zastrzałowym i wolnonośnym. PZL M-34 miał zachowywać własności STOL. Przewidywano stworzenie wersji transportowej, pasażerskiej, pasażersko-transportowej, transportowo-desantowej i dyspozycyjnej. W 1996 r. los tego projektu nie był jeszcze ostatecznie przesądzony.

Konstrukcja:
Górnopłat o konstrukcji metalowej. Pasażerów- 19 w wersji pasażerskiej i 24 w wersji transportowo-desantowej.
Płat o konstrukcji metalowej, trójdzielny, zastrzałowy, dwudźwigarowy, półskorupowy.
Kadłub metalowy, półskorupowy. W tylnej części rampa załadunkowa. Kabina zakryta, ogrzewana i przewietrzana.
Usterzenie metalowe, półskorupowe. Pionowe zdwojone.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim. Rozpatrywano dwa warianty: ze stałym podwoziem oraz chowanym (główne do gondol, przednie do kadłuba).

Wyposażenie- przyrządy VFR/IFR, ADF, system radionawigacyjny, 2 radiostacje UHF, pilot automatyczny- zestaw awioniki wg zamówienia.

Napęd: 2 silniki Pratt & Whitney PT6A-65B o mocy 1030 kW (1401 KM) każdy, wg [3]- o mocy startowej 810 kW (1100 KM) każdy.

Dane techniczne PZL M-34 (wg [1]):
Rozpiętość- 22,9 m, długość- 14,65 m, wysokość- 4,85 m, powierzchnia nośna- 39,9 m².
Masa własna- 4450 kg, masa startowa max- 8500 (wg [2]- 8000) kg.
Prędkość max- 350-380 km/h, prędkość przelotowa- 340 km/h, wznoszenie- 9 m/s, pułap- ok. 10000 m, zasięg- 1500 km.

Dane techniczne PZL M-34 (wg [3]):
Rozpiętość- 22,8 m, długość- 14,85 m, wysokość- 4,98 m.
Masa własna- 4800 kg, udźwig handlowy- 2700 kg, masa startowa max- 8500 kg.