Zjawiskiem poduszki powietrznej zainteresowano się bliżej w Polsce w 1958 r. Na początku 1959 r. w Instytucie Lotnictwa zespół kierowany przez mgr. inż. Jerzego Bienia rozpoczął stałe badania nad szeregiem modeli latających na zasadzie tego zjawiska. Pozwoliło to na dokonanie oceny wpływu różnych parametrów. Na podstawie przeprowadzonych badań zbudowany został w IL poduszkowiec doświadczalny.

W 1962 r. Jerzy Bień zaprojektował inny pojazd, już o charakterze użytkowym, na zlecenie Centralnego Biura Konstrukcyjnego Urządzeń Budowlanych. Była to platforma transportowa z silnikiem SHL-175, o mocy 5,9 kW (8 KM) do wytwarzania poduszki powietrznej. Poduszkowiec ten miał postać platformy kierowanej przez idącego za nim kierowcę i spełniać ma zadanie taczek mogących się poruszać w terenie w trudnych warunkach robót budowlanych, melioracyjnych itp. Poduszkowiec CBKUB był prezentowany publiczności podczas pokazów śmigłowcowych przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie, w październiku 1962 r.

Konstrukcja:

Silnik- SHL-175 o mocy 5,9 kW (8 KM).

Dane techniczne: