W 1968 r. Koło Naukowe Lotników na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej opracowało projekt przeróbki szybowca SZD-24-4 ”Foka” na dwusilnikowy moto­szybowiec "Moto-Foka 4". Głównym konstruktorem był Edward Margański.

Wykonano projekt wstępny i konstrukcyjny. W każde skrzydło miał być wbudowany silnik o mocy 12 kW (16 KM), umieszczony w odległości 940 mm od osi symetrii szybowca, wyposażony w składane metalowe dwułopatowe śmigło o średnicy 1,15 m. Ze względu na śmigła zostało podwyższone podwozie- zastąpiono normalne koła "Foki" wysuwanym do przodu na wysięgniku kołem 300 x 125mm, chowanym w locie do tyłu. Do prób napędu Politechnika otrzymała egzemplarz "Foki" po próbach statycznych. Wykonano metalowe śmigło i zamocowania jego wału na skrzydle. Szybo­wiec po przeróbce na motoszybowiec miał mieć masę całkowitą 380 kg i nieznacznie pogorszone osiągi szy­bowcowe przy wyłączonych silnikach. Z pracu­jącym napędem miał mieć rozbieg 150 m z betonu i 180 m z trawy.

Rozpoczęto próby przekładni oraz próby na hamowni zmodyfikowanego silnika motocyklowego MZ-250. Prace przerwano gdy stwierdzono, że dopracowanie układu napędowego będzie pracochłonne, a ponadto z powodu zaangażo­wania konstruktora w projektowanie samolotu sporto­wego EM-5A "Duduś Kudłacz" (PZL M17).

Dane techniczne "Moto-Foka 4" (wg [2]):
Rozpiętość- 15,0 m, powierzchnia nośna- 12,2 m².
Masa własna- 280 kg, masa startowa- 380 kg.
Wznoszenie z pracu­jącym napędem- 2,5 m/s, doskonałość max- 31 przy prędkości 85 km/h, opadanie minimalne- 0,66 (wg [3]- 0,85) m/s przy prędkości 75 km/h.