Po rezygnacji z budowy wodnosamolotu torpedowego Lublin R-XX (LWS-1) wytwórnia LWS opracowała projekt wodnosamolotu LWS-5. Projekt stanowił nieskomplikowaną przeróbkę seryjnego bombowca LWS-6 ”Żubr”. Głównym konstruktorem był inż. Zbysław Ciołkosz. Zamierzano zbudować prototyp, a następnie 6 samolotów seryjnych.

Budowę prototypu rozpoczęto w II połowie 1937 r., miał być gotowy w grudniu 1937 r. Modyfikacji postanowiono poddać jeden z egzemplarzy bombowca LWS-6 ”Żubr”, w którym zamierzano wykorzystać pływaki ze skasowanego samolotu R-XX. Samolot miał być oblatany w wersji kołowej, a pływaki miały być zamontowane dopiero po przelocie maszyny do bazy MDL w Pucku. Dla samolotów se­ryjnych LWS-5 przeznaczono pływaki Short i nadłodzia zamówione dla serii Lublin XXA. Dwie pary pływaków skierowano w sierpniu 1937 r. do Lub­lina, a 4 pary do Pucka.

Prace przebiegały z opóźnieniem. Wpływ miały tu brak orzeczenia co do przyczyn wypadku PZL-30BII w listopadzie 1936 r. oraz problemy z konstrukcją skrzydła na seryjnych bombowcach ”Żubr”. Konieczność wzmocnienia konstrukcji (w tym wymiana płata drewnianego na metalowy) spowodowała także wzrost masy własnej samolotu i znaczący spadek masy użytecznej, a także wzrost kosztów budowy.

W związku z tym KMW zrezygnowało na początku 1938 roku z dalszego rozwoju LWS-5, decydując się już w grudniu 1937 roku na zakup sześciu włoskich wodnosamolotów Cant Z.506B ”Airone” oraz zlecając Doświadczalnym Warsztatom Lotniczym opracowanie samolotu RWD-22. Według ostatniego sprawozdania z 1.03.1938 r. płatowiec znajdował się w początkowej fazie zaawansowania rzeczowego ogólnie 20% (w tym kadłub 40%, płat metalowy 10%, mechanizmy sterowania 20%, wyposażenie 10%). Nie rozpoczęte były jeszcze: usterzenie, podwozie i łoża silników. Dokumentację techniczną wykona­no w 77%. W magazynach pozostały nie wykorzystane pływaki (7 par) i silniki Bristol "Pegasus III M2" zaku­pione do R-XX. Podczas okupacji Niemcy sprzedali w 1940 r. 12 fabrycznie nowych silników "Pegasus IIIM2" do Bułgarii, gdzie wykorzys­tano je do posiadanych samolotów.

Niepowodzenie z budową LWS-5, a wcześniej z Lublinem R-XX (LWS-1), spowodowało kilkuletnie opóźnienie w rozwoju wodnosamolotu torpedowego dla lotnictwa morskiego. Dlatego we wrześniu 1939 r. MDL nie dysponował żadną siłą bojową zdolną do skutecznego zwalczania sił morskich przeciwnika.

Konstrukcja:
Górnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej metalowo-drewnianej z pokryciem duralowym, sklejkowym i płóciennym. Kabiny załogi zakryte. Załoga: 4 osoby.
Podwozie- dwa pływaki firmy Short wsparte zastrzałami do skrzydeł i kadłuba.

Uzbrojenie- 5 ruchomych karabinów maszynowych Vickers F kal. 7,9 mm w wieżyczce na przedzie kadłuba, w wysuwanej wieżyczce strzeleckiej na grzbiecie tylnej części kadłuba i w dolnym stanowisku strzeleckim w spodniej części kadłuba. Udźwig bomb- 600-800 kg (wg [2] 800-1000 kg) lub jedna torpeda o masie do 800 kg.

Napęd- 2 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe, chłodzone powietrzem Bristol ”Pegasus” IIIM2 o mocy 552 kW (750 KM) każdy.

Dane techniczne LWS-5 (wg [4]):
Rozpiętość- 18,5 m, długość- 15,4 m, wysokość- 5,0 m, powierzchnia nośna- 49,0 m².
Masa własna- 4740 kg, masa użyteczna- 2060 kg, masa całkowita- 6800 kg.
Prędkość max- 302 km/h, prędkość przelotowa 260 km/h (wg [2] 220 km/h), wznoszenie- 3,8 m/s pułap- 5200 m, zasięg- do 1100 km.