Wodnicki śmigłowiec, 1914
Byłby to aparat o połowę mniejszy od znanych samolotów, opatrzony niewielkim silnikiem spalinowym, prostej konstrukcji. Przy udziale niewielkiej grupy robotników w ciągu miesiąca można by zbudować 1000 aparatów latających tego typu. Prosił by wielki książę dał mu możliwość osobistego przedstawienia wynalazku. Przedstawienie go grupie specjalistów Wodnicki poczytywał za swój święty obowiązek.
Wielki książę zlecił jego ocenę inż. wojskowemu Wegenerowi, pilotowi, dowódcy 5 kompanii lotniczej. Z opinii Wegenera z 15.11.1914 r. wiemy, że Wodnicki projektował wirnik o konstrukcji podobnej do wirnika śmigłowca kpt. K.A. Antonowa. Według rysunków i szkiców przekazanych przez Wodnickiego projektował on śmigłowiec układu poprzecznego, z dwoma wirnikami przeciwbieżnymi, usytuowanymi po przeciwnych stronach kadłuba statku powietrznego. Do lotu poziomego korzystał z dwu śmigieł. Nie stosował płata nośnego. Swój aparat opatrzył jedynie sterem kierunku.
Wegener negatywnie odniósł się do propozycji Wodnickiego, podkreślając, że proponuje znany z licznych opisów i rysunków aparat latający typu helikoptera- wciąż nie działający, wskazał na brak obliczeń i modelu śmigłowca. Uznał, że jego realizacja (wymagająca wielu studiów) nie przyniesie armii użytecznych w praktyce wyników. Z raportu Wegenera wiadomo, że Wodnicki zbudował jeden wirnik i dokonywał z nim eksperymentów, badając siłę nośną.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Tajne wynalazki lotnicze Polaków: Rosja 1870-1917". Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.