Witold Stefan Bolesław Skórzewski, urodził się 26.12.1864 r. w Würzburg. Jego ojciec Zygmunt Michał Aleksy- II ordynat na Radomicach i Czerniejewie, był człowie­kiem wykształconym, podróżnikiem i patriotą a także po­słem w parlamencie pruskim, gdzie aktywnie walczył z germanizacją ziem polskich. Mat­ka- Konstancja z Potulickich, była córką Kaspra Potulickiego, właściciela Obór, i Teresy Konstancji z Mielżyńskich.

Witold poślubił Marię, księż­niczkę Radziwiłł na Nieświeżu. Miał z nią córkę i dwu synów. Był młodszym bratem Marii i doktora praw Włodzimierza Witolda, autorem wielu patentowanych rozwiązań technicz­nych, od 1907 r. członkiem Berliner Verein für Luftschiffahrt z siedzibą w Berlinie. Służbę wojskową odbył w armii pruskiej i zakończył ją w stopniu rot­mistrza kawalerii. Dzięki staraniom ojca podjął pracę w dyplomacji, przez dwa lata przebywał na placówce w Rio de Janeiro.

03.08.1901 r. zgłosił w Niemczech do opatentowania przekładnię ślimakową (patent nr 135.232 wydano mu 01.09.1902 r.). 13.07.1904 r. zgłosił we Francji do opatentowania balon o stałej sile wyporu. Patent nr 344.907 wydano mu 22.09.1904 r. Rozwiązanie opatentował także w Belgii (patent nr 178637), w Wielkiej Brytanii (pa­tent nr 16752, zgłoszony 29.07.1904 r. wydany 1.09.1904 r.) i na Węgrzech (patent nr 32210).

W dziejach kultury polskiej zapisał się nie jako żołnierz, dyplomata czy wynalazca lecz twórca letniskowego Konstancina. W 1897 r., w wieku 33 lat, został egzekutorem testamentu siostry swojej matki- Marii Grzymała-Potulickiej, ówczesnej właścicielki Obór. Jego zadaniem było sprzedać fragment lasu oborskiego i uzyskane pieniądze podzielić między spadkobierców m.in. swoją matkę Konstancję i sio­strę Marię. Wtedy to, najprawdopodobniej, w poro­zumieniu z rodziną, postanowił stworzyć w miejscu oborskiego lasu letnisko wzorowane na popularnych europejskich kurortach tzw. badach. Las został roz­parcelowany, na jego terenie powstały działki pod domy letniskowe oraz przestrzeń wspólna, w skład której weszły dwa Parki- Zakładowy i Grapa, szereg budynków użyteczności publicznej, takich jak restau­racja, stacja kolejki wilanowskiej i wieża wodociągo­wa oraz pensjonaty i wszelka dostępna ówcześnie infrastruktura, niezbędna do funkcjonowania letni­skowej miejscowości.

Na cześć swojej matki Konstancji- fundatorki przedsięwzięcia, Skórzewski nazwał je Konstancją. Aby w pełni zrealizować plany budowy letniska, w 1900 r. powołał Towarzystwo Akcyjne Ulepszo­nych Miejscowości Letniczych. Energia i rozmach, jakie towarzyszyły realizacji projektu spowodowały, że w ciągu kilku łat od podjęcia decyzji, powstało wiele z zabytkowych już dzisiaj budynków Konstan­cina, a samo letnisko zyskało sławę jednego z najbar­dziej przyjaznych, wygodnych i eleganckich miejsc na Mazowszu.

W 1903 r., na mocy zapisu testamentowego Wi­told Skórzewski wszedł w posiadanie dóbr należących do jego dalszego krewnego, Leona hr. Skórzewskiego, z siedzibą w Lubostroniu, stając się posiadaczem ogromnej fortuny, którą dzięki umiejętnemu zarzą­dzaniu skutecznie pomnażał (w okresie międzywo­jennym Skórzewscy stali się jedną z 35 najbogatszych rodzin polskich).

Niestety tragiczny wypadek prze­rwał życie hrabiego. 30.12.1912 r. Witold Skó­rzewski zginął w Czerniejewie na zorganizowanym przez swojego brata Włodzimierza polowaniu. Stoją­cy tuż za Skórzewskim służący potknął się i strzelba, którą trzymał w ręku wypaliła rozrywając bok hrabie­go, który w pół godziny później zmarł.

15 czerwca 2009 r. Rada Miasta Konstancina- Jeziorny nadała Parkowi Zdrojowemu w Konstanci­nie imię hrabiego Witolda Skórzewskiego.

Syn Włodzimierza- Bernard Skó­rzewski, ukończył Francuską Szkołę Pilotów, w latach 1920- tych był bohaterem pierwszego przelotu europejskiego wykonanego (na samolocie De Havilland DH-60 "Moth") przez lotnika polskiego.

Konstrukcje:
Skórzewski balon, 1901, projekt balonu pionierskiego.