Podolski udoskonalenie samolotu, 1913
Wynalazca proponował samolot o niekonwencjonalnym układzie usterzenia wysokości i kierunku, wyposażony w dwa zespoły śmigieł o napędzie od jednego silnika oraz w spadochron umożliwiający sprowadzenie aparatu na ziemię.
Kadłub oparty na czterokołowym, dwuosiowym podwoziu utrzymuje na stójkach (usztywnionych linkami) płat nośny. Jest on wysklepiony i zaopatrzony przed krawędzią natarcia i za listwą spływu w płaskie, stałe płaszczyzny zwiększające jego powierzchnię. Sześć innych stójek (także usztywnionych cięgnami), przecinających płat nośny, utrzymuje ponad nim dwa płaty usterzenia poziomego, zamocowane obrotowo na osiach przebiegających wzdłuż ich rozpiętości. Na osiach tych osadzono koła zębate a transmisja łańcuchowa łączy je z podobnymi umieszczonymi w kadłubie. Przez przekładnię połączone są one z mechanizmem korbowym, dzięki któremu pilot jest w stanie zmieniać nachylenie płaszczyzn usterzenia poziomego wlocie (niezależnie od siebie).
Poniżej krawędzi natarcia i spływu płata nośnego znajdują się wałki, utrzymywane w różnych punktach rozpiętości płata przez odpowiednie wsporniki. Na każdy z nich nawinięta jest zasłona. Połączone są one linkami z bębnem zaopatrzonym w korbę w kabinie pilota. Odpowiednio nim manewrując pilot jest w stanie opuszczać lub podnosić zasłony płócienne. W skrajnym położeniu pokryć może nimi przestrzeń pomiędzy listwami natarcia i spływu centralnej części płata nośnego a połową wysokości kratownicy kadłuba dzięki czemu przydaje płatowi nośnemu połączonemu z tymi zasłonami cech spadochronu.
Symetrycznie po obu stronach kadłuba osadzono, równolegle do jego osi, dwa wały, na których krańcach osadzono śmigła napędowe (2 ciągnące i 2 pchające). Napędzane są one od silnika, umieszczonego centralnie w kadłubie, przez przekładnię pasową łączącą osie śmigieł z wałem napędowym silnika spalinowego. Zdwojone, płytowe usterzenie kierunku umieszczono przegubowo na poziomej osi przecinającej kadłub w poprzek (w jego części ogonowej, przed śmigłami pchającymi). Powierzchnie sterów są połączone z sobą w taki sposób, że wychylenia sterownicy w kabinie pilota przesuwają sztywny popychacz w prawo lub w lewo pociągając za sobą odpowiednie wychylenia sterów.
Konstrukcja płata nośnego zaopatrzonego w dwie dodatkowe płaszczyzny przed krawędzią natarcia i za listwą spływu -wynikała z chęci przekształcania go w spadochron przez rozwinięcie dodatkowych zasłon. Rozwiązanie to jest mało skuteczne tak w odniesieniu do płata nośnego jak i spadochronu. Napęd śmigieł wyraźnie wzorowany jest na rozwiązaniach stosowanych w samolocie Wrightów, z tą różnicą, że na każdej osi osadzono po dwa śmigła. Rozwiązanie usterzenia wysokości stanowi swoiste rozwinięcie koncepcji dwupłata z obrotowo zamontowanym płatem górnym i sterowanym drogą zmian kąta jego natarcia. Konstrukcyjnie i aerodynamicznie jest jednak opracowane niedoskonale, podobnie jak układ całego samolotu, co wskazuje na dyletantyzm techniczny wynalazcy.
Galeria
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.