Oświęcimski statodyna, 1896- 1903
6.11.1896 r. projekt Oświęcimskiego dotarł do Komitetu Elektrotechnicznego Głównego Zarządu Inżynierii (GIU). Tutaj- na podstawie opisu wynalazcy i dostarczonego przezeń modelu kartonowego statku- oceniali go wybitni specjaliści, m.in. gen. Michaił M. Boreskow i gen. mjr Nil L. Kirpiczew. Na posiedzeniu Komitetu w dniu 16.01.1897 r. uznano, że krótki opis statku powietrznego autorstwa Oświęcimskiego nie zawiera obliczeń i bliższych danych dotyczących ruchomych płatów- stanowiących istotę projektu. Zwrócono uwagę, że podobne propozycje formułowało już wielu wynalazców, że w Europie dokonano z aerostatami o napędzie skrzydłowym wielu prób, a propozycje Oświęcimskiego nie zawierają w tym przedmiocie niczego, co zasługiwałoby na uwagę.
Mimo wszystko, w 1903 r. w warsztatach Szkolnego Parku Aeronautycznego w Petersburgu Oświęcimski zbudował i poddał badaniom model wirnika nośnego kształtowanego w formie śruby Archimedesa. Próby wykazały, że wirnik tego typu był mało sprawny i zwalał się na bok wskutek swej niesymetryczności. GIU odmówiło Oświęcimskiemu pomocy w finansowaniu jego badań.
Być może prace Oświęcimskiego związane z badaniem wartości siły ciągu śruby Archimedesa pozostawały w związku z jego wcześniejszym projektem sterowca (może płaty ruchome jako urządzenia nośno- napędowe chciał zastąpić tego typu wirnikiem), a może porzuciwszy ideę aerostatu zwrócił się ku koncepcji wiropłata?
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Tajne wynalazki lotnicze Polaków: Rosja 1870-1917". Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.