Aleksander Ostrzeniewski urodził się ok. 1855 r. Inży­nier, absolwent Instytutu Technologicznego w Peters­burgu (1878 r.), pracował w kolejnictwie rosyjskim. Na przełomie XIX/XX w. był naczelnikiem odcinka bu­dowy kolei Transsyberyjskiej w Orenburgu.

Utrzy­mywał żywe kontakty z krajem. Członek Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie od początku lat 1890- tych. Angażował się także w akcjach patriotycznych, w 1897 r. znajdujemy jego nazwisko na liście ofiarodawców- fundatorów pomnika Adama Mickiewicza w Warsza­wie. Współpracownik Czasopisma Technicznego i Przeglądu Technicznego.

Jego zainteresowania kon­centrowały się wokół problematyki komunikacyjnej i energetycznej, ale podnosił również kwestie związane z budową wodociągów warszawskich i gospodarką komunalną. Jednym z jego najciekawszych pomysłów był projekt siłowni pływowej, wykorzystującej siłę odpływów i przypływów morskich, który chciał reali­zować na wybrzeżach Bretanii we Francji. Na przeło­mie stuleci opracował kilka propozycji opalania kotłów parowych paliwem płynnym, które próbował realizo­wać w odniesieniu do parowozu i samochodu. Z końca XIX stulecia pochodzą też jego pomysły dotyczące wykorzystania pary przegrzanej i systemu kotłów róż­nicowych. Na jego dorobek składa się kilka patentów wynalazczych i kilkanaście artykułów oraz kilka broszur. Interesowała go także problematyka światopoglą­dowa, filozoficzna i religijna.

W zakresie problematyki lotniczej opublikował w 1898 r. na łamach Czasopi­sma Technicznego artykuł Żegluga napowietrzna, w którym dał wykład podstawowych zasad sztuki kon­struowania ornitoptera. W 1914 r. opublikował broszu­rę Opór w powietrzu zpadochronów, w której przed­stawił również własne pomysły związane z układem, statecznością i pracą płatów aerodyny.

W latach 1875- 1882 opracował pierwszy projekt swego ornitoptera, budowa skrzydeł którego wzorowana była na skrzydłach owada. W 1914 r. w studium Opór w powietrzu zpado­chronów przedstawił kilka koncepcji aparatu pio­nowego startu i lądowania. Propozycje te można traktować jako alternatywne w stosunku do innych, funkcjonujących już wówczas układów aerodyny. Ostrzeniewski, jako pierwszy w piśmiennictwie polskim, zwrócił na nie uwagę, kreśląc przy tym hipotetyczny kształt aparatów latają­cych opartych na zasadzie odrzutu.

W 1914 r. Ostrzeniewski proponował nową koncepcję samolotu, w którym płat nośny o obrysie prostokąta miano zastąpić płatem w formie koła, kwadratu, pięcio- lub sześciokąta. Taki aparat latający, a ściślej jego powierzchnia nośna, przejmowała funkcje spadochronu, sprowadzającego statek powietrzny na ziemię.

Aleksander Ostrzeniewski zmarł ok. 1917 r.

Konstrukcje:
Ostrzeniewski ornitopter, 1882, projekt ornitoptera pionierskiego.
Ostrzeniewski aparat pionowego startu i lądowania, 1914, projekt pionierskiego aparatu latającego pionowego startu i lądowania.
Ostrzeniewski samolot, 1914, projekt samolotu pionierskiego.