W dniu 11.04.1912 r. Komitet Techniczny Żeglugi Powietrznej Głównego Zarządu Inżynierii (GIU) oceniał projekt aparatu latającego Jurkiewicza, który wynalazca przedstawiał Komitetowi osobiście, demonstrując również model, długości 70 cm i rozpiętości 30 cm. Przedstawiał sa­molot dwupłatowy o płatach o obrysie serca, związa­nych z sobą cienkimi końcami i pionową płaszczyzną usztywniającą płaty, usytuowaną w linii ich średnicy.

Zdaniem członków Komitetu główną zaletą samo­lotu tego układu było stosowanie zdwojonych powierzchni nośnych i pionowego statecznika pomiędzy nimi, co zapewniało jego dobrą stateczność podłużną i poprzeczną. Jurkiewicz zapewniał, że opracowana przezeń konstrukcja samolotu samostatecznego zdecydowanie zwiększy bezpieczeństwo lotów. Uzna­no jednak, że ten sposób zwiększania stateczności samolotu w locie znany jest od dawna, ale nie gwa­rantuje bezpieczeństwa pilota w razie awarii. Uznano, że projekt nie wnosi niczego nowego i oddalono prośbę Jurkiewicza o subwencjonowanie jego realiza­cji.