Broniewski ornitopter, 1850
Projektowany przezeń aparat latający posiadał trójdźwigarowe, kryte płótnem płaty, o wklęsło- wypukłym profilu, wzorowane w obrysie na skrzydłach ptaka. Poruszane były przy pomocy maszyny parowej za pośrednictwem transmisji kół zębatych. Koniec linii poprzecznej przechodzącej przez środek ciężkości kadłuba w kształcie łódki i skrzydeł zataczał półkole. Sterowanie pionowe realizować miano drogą zmian położenia środka ciężkości aparatu. Sterowanie poziome zaś przez zatrzymywanie ruchu jednego ze skrzydeł, pracujących w ruchu okresowo- zmiennym. Prędkość ruchu skrzydeł miała być synchronizowana z gęstością mas powietrza i regulowana przez pilota, podejmującego decyzję na podstawie wskazań wysuniętego do przodu kadłuba wiatromierza i barometru. Konstruktor planował wyposażenie swego aparatu w cztery wklęsło- wypukłe, wysuwane spod kadłuba, półkule: dwie z boku, jedną pod rufą i jedną z przodu. W razie niebezpieczeństwa bądź awarii ruchomych płatów pełniłyby one rolę spadochronu sprowadzającego statek powietrzny z załogą na ziemię. Ciężar konstrukcji miał sięgać 250 kg, powierzchnia płatów 15 m2, moc silnika 4,4 kW (6 KM).
Impulsu dla podjęcia prac z zakresu techniki lotniczej dostarczyła Broniewskiemu dyskusja jaka na łamach europejskiej prasy technicznej, a nie tylko, rozgorzała z początkiem lat 1840- tych wokół projektu "Parolotu" Hensona. Układ płatowca budził liczne kontrowersje, z jego krytyką wystąpił również Broniewski, podnosząc, że rozwiązania problemu lotu poszukiwać należy w drodze budowy aparatu z płatem ruchomym, wykonującym ruch okresowo- zmienny. Tak w opozycji do płatowca Hensona narodził się projekt ornitoptera.
Nigdy nie został zrealizowany w zakładanej postaci. W 1845 r. konstruktor wykonał jedynie model o powierzchni płatów ok. 1,2 m2. Skrzydła poruszane były siłą mięśni człowieka kręcącego korbą, której obroty przekazywane były na wspomniane wyżej koła zębate. Górne, połączone ze skrzydłami, było 2,5 raza większe od dolnego, połączonego z korbą. Model ten służył do doświadczeń i pomiarów siły nośnej skrzydeł.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.