Bohatyrew latawiec do odciążania balonów zaporowych, 1939- 1953
Osiągalny pułap balonu tej klasy określano udźwigiem czyli zdolnością do uniesienia na daną wysokość masy własnej balonu i liny uwięzi. Ponadto wielkość pułapu zdeterminowana była prędkością wiatru. Im silniejszy jego przepływ tym większy kąt odchyłu skutecznie zmniejszający pułap operacyjny zapory balonowej. Próbowano temu zaradzić w różny sposób m.in. łącząc balony w tandem lub nadając korpusowi balonu bardziej opływową formę. Wynalazca zastosował tandem balon- latawiec skrzynkowy o powierzchni nośnej 20 m2. W próbach prowadzonych jeszcze przed wojną ujawniono ukrytą wadę tego układu. Okazało się, że sztywno umocowany latawiec przy wzroście prędkości wiatru nie zmienia znacząco kąta natarcia, co przy zwiększonych składowych siły aerodynamicznej powoduje szarpanie liną uwięzi grożąc jej zerwaniem. Z tego względu nie uznano wówczas latawca za dogodny środek pomocniczy w zaporach balonowych.
Pod wpływem kolejnych doświadczeń z czasu II wojny światowej i dalszych przemyśleń inż. Bohatyrew opracował urządzenie samoczynnie regulujące kąt natarcia latawca w zależności od prędkości wiatru przy wymaganym stałym pułapie zapory balonowej. Urządzenie o niezbyt skomplikowanej konstrukcji i proste w działaniu zapewniało stabilny wzlot tandemu balon- latawiec powodując przy tym wzrost pułapu operacyjnego zapory o 50% w stosunku do pułapu samego balonu. Masa całego urządzenia nie przekraczała 20 kg. Wynalazek uzyskał prawa patentowe w UPPRL 22.08.1953 w Kl.62b 1/02. Potraktowany jako tajny został opublikowany później: 30.07.1956 r. Ujawniono go dopiero po technicznej dezaktualizacji balonów zaporowych i wycofaniu ich z wyposażenia Wojska Polskiego w 1956.
Galeria
Źródło:
[1] Morgała A. "Nieznane wynalazki letnicze. Działalności inż. Bohatyrewa ciąg dalszy". Lotnictwo z Szachownicą nr 35.
[2] Opis Patentowy nr 36963 Kl.62b 1/02. Michał Bohatyrew. Latawiec do odciążania balonów zaporowych.