Bohatyrew MB-3 (M.B.3), 1924
W 1923 (wg [1]- 1924) r. inż. Michał Bohatyrew, pracujący wówczas w Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów SAMOLOT w Poznaniu, wystąpił z koncepcją budowy ślizgacza wodnego w układzie katamaranu. Pomysł polegał na wykorzystaniu elementów wodnosamolotów wycofanych z użytku lub znajdujących się w nadmiarze w magazynach części zapasowych. Projekt przedstawiał kadłub łodziowy Liore et Olivier LeO H-13 z pozostawionym usterzeniem, ustawiony jak katamaran na dwóch pływakach pochodzących ze starych wodnosamolotów Friedrichshafen (Friedrichshafen FF-33 lub Friedrichshafen FF-49). Napęd stanowił stary silnik Argus o mocy zmniejszonej do 59 kW (80 KM). Śmigło pchające wykonano na miejscu w WWS.
Ślizgowiec został zbudowany na przełomie 1923/1924 r. w WWS Samolot. Otrzymał nazwę MB-3 lub M.B.3. W dniu 8.10.1924 r. spłynął na wody Warty w Poznaniu, odbył pomyślne próby pływania, a demonstrowany przez konstruktora wykazał, że spełnia pokładane w nim nadzieje. Pomyślna próba ze ślizgowcem MB-3 zachęciła inż. Michała Bohatyrewa do kontynuowania prac (patrz Bohatyrew "Delfin").
Natomiast wg [1] fakt budowy ślizgacza budzi wątpliwości, bo nie dysponowano wówczas niepotrzebnym kadłubem LeO H-13. Jeśli zatem konstrukcję zrealizowano to na pewno nie w takiej postaci, jaką przedstawiono w projekcie koncepcyjnym.
Wg [3]- ślizgowiec wykonany był z drewna, pokryty sklejką i oparty na parze pływaków z silnikiem na piramidce nad kadłubem i śmigłem pchającym. Zakładanej prędkości 50 km/h nie osiągnął z powodu wysłużonego silnika.
Źródło:
[1] Morgała A. "Latawce zaporowe inż. Bohatyrewa". Lotnictwo z Szachownicą nr 30.[2] Olejko Andrzej "Zapomniane hydroplany nad Bałtykiem i Polesiem 1924-1937". Wydawnictwo ZP Grupa Sp. z o.o. Warszawa 2008.
[3] Januszewski S. "Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych Wielkiej Wojny 1914-1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2019.