W 1910 r. (wg [2]- w 1909 r.), mieszkający we Francji, Piotr Wróblewski zainteresował się ideą aparatu (samolotu) dwuśmigłowego. Zna­lazła ona ujście w jego kolejnym pro­jekcie. Wniosek o objęcie ochroną wynalazczą jednosilnikowego samo­lotu dwuśmigłowego zgłosił 7.04.1910 r. we francuskim Urzędzie Patento­wym. Patent wynalazczy nr 414667 Piotr Wróblewski- występujący tutaj pod pseudonimem Piotra Salveza- uzyskał 25.06.1910 r. W patencie objęto ochroną wyna­lazczą rozwiązania zastosowane w nieukończonym samolocie Wróblewski W-0.

Przedmiotem wynalazku był sche­mat jednopłatowca o napędzie dwuśmigłowym z silnika usytuowanego w kadłubie. Płatowiec znamienny był także rozwiązaniem układu usterzenia wysokości- jeden ze sterów usytuowano z przodu kadłu­ba na wysięgniku, drugi w części ogonowej. Można się było nimi po­sługiwać równocześnie jako sterami zespolonymi bądź niezależnie. Z rysunków patentowych widać, że wy­nalazca pozostał wierny sylwetce samolotu Wróblewski W-1-  jeśli chodzi o kształt kadłuba, płata i usterzenia.