Wiesław Stróżyk- miłośnik lotnictwa, gokartów, samochodów, motolotni, współwłaściciel zakładu . Mieszkał w Kielcach. Urodził się w 1945 r.

Miłością do lotnictwa zaraził go wujek. Lotnik, uczestnik bitwy o Anglię, kpt. Jan Duda, kawaler Orderu Virtuti Militari. W wieku 10 lat zapisał się do klubu modelarskiego w Kielcach. Modelarstwo nie miało wówczas nic wspólnego ze współczesnym sklejaniem gotowych, plastykowych części kupowanych w kompletach. Samemu trzeba było dociąć każdą listewkę i wykroić części z papieru. Przy okazji połykało się "lotniczego bakcyla". W 1962 r. zdobył wicemistrzostwo Polski w modelarstwie lotniczym. Zdawał do szkoły lotniczej, ale nie przeszedł testów. Żeby wówczas zostać pilotem, nawet sportowym, trzeba było mieć zdrowie "jak Gagarin". Później uczył się w szkole budowy silników lotniczych.

Powrócił do Kielc i... zmienił swoje zainteresowania. Na Placu Wolności w Kielcach (wówczas nazywał się Plac Obrońców Stalingradu) odbył się pokaz gokartów. Startowali wówczas zawodnicy z Radomia, którzy sami sobie zrobili gokarty. Wiesław Stróżyk postanowił do budowy, pierwszego w Kielcach, gokarta. Jako "plany konstrukcyjne" posłużyło zdjęcie radomskiego gokarta, wykonane przez Marka Sikorę. Silnik od motocykla WSK otrzymał od Rady Zakładowej przedsiębiorstwa TOS (Techniczna Obsługa Samochodów). W budowie pomagali dr Jeżowski- główny technolog i Feliks Świerszcz. Wkrótce potem budowniczy przemienił się w zawodnika. Był założycielem sekcji kartingowej przy kieleckim przedsiębiorstwie TOS (Techniczna Obsługa Samochodów) i jednym z inspiratorów powołania takiej sekcji w Automobilklubie Kieleckim. Został także jej pierwszym kierownikiem. Na początku lat 1970-tych startował w barwach PKS Sandomierz i należał do czołowych kartingowców województwa kieleckiego. Ścigał się na gokartach przez 10 lat, zdobywając wiele tytułów. Kieleccy kartingowcy trzykrotnie zdobyli wtedy tytuł drużynowych mistrzów Polski w kategorii młodzików. Od 1990 r. był kierownikiem sekcji samochodowej. Pod jego wodzą kieleccy zawodnicy trzy razy sięgnęli po drużynowe mistrzostwo Polski w wyścigach płaskich i górskich. Przez trzy kadencje pełnił funkcję członka zarządu Automobilklubu Kieleckiego (1982-1994), był także w grupie budowniczych toru "Kielce" w Miedzianej Górze.

W latach 1980-tych, będąc na wyścigu w Kamieniu Śląskim, zobaczył motolotnię. Powróciły zainteresowania z lat młodzieńczych. Pierwszy lot na motolotni, który wykonał w Kielcach, okazał się katastrofą. Rozbił się o Klonówkę i został przetransportowany śmigłowcem do szpitala. Rozbił wówczas motolotnię swego przyjaciela Jerzego Krzemińskiego. Trzy dni był nieprzytomny i... przez jakiś czas trzymał się z daleka od latania. Potem wsiadł do motolotni jako pasażer i stwierdził, ze musi mieć coś takiego.

W połowie lat 1990-tych przystąpił do budowy jednomiejscowej motolotni. Budowa trwała 2 lata i prawdopodobnie w 1998 r. po raz pierwszy wzniosła się w powietrze. Ze względu na swój kolor otrzymała nazwę "Różowy Szerszeń". Jednocześnie robił uprawnienia: zdał egzamin na pilota lotniowego i ukończył kurs motolotniarski. Jesienią 1999 r. Wiesław Stróżyk rozpoczął loty na swojej motolotni. Użytkowa była z powodzeniem przez kilka lat. Jak wspomina konstruktor: "Można nim polecieć w niedzielę na kawę do Pińczowa i po drodze co najwyżej dzieci pomachają do motolotniarza. Nawet podczas awaryjnego lądowania na polu pojazdem nie zainteresował się nikt oprócz właściciela ziemi. A ten spokojnie zgodził się przyjąć "Różowego Szerszenia" do stodoły, do czasu odtransportowania do Kielc".

Na początku lat 2000- nych Wiesław Stróżyk zbudował drugą, tym razem dwumiejscową, motolotnię. Otrzymała nazwę "Zielony Szerszeń" i użytkowana była na lotnisku w Masłowie.

Wiesław Stróżyk zmarł we wrześniu 2010 r., został pochowany na cmentarzu w Cedzynie.

Konstrukcje:
Stróżyk "Różowy Szerszeń", 1998, wózek motolotniowy / motolotnia.
Stróżyk "Zielony Szerszeń", ok. 2001, wózek motolotniowy / motolotnia.