Heyne-Hieronimus samolot, 1909-1916
Prawdopodobnie w 1916 r., ponownie wspólnie z inż. Otto Hieronimusem, przystąpił do budowy nowego czterocylindrowego silnika lotniczego o mocy 44 kW (60 KM). Pragnęli również ukończyć, rozpoczętą już dawniej, budowę samolotu. Długo jednak nie mogli, nie mając odpowiedniego doświadczenia, poradzić sobie z konstrukcją podwozia. Gdy budowa samolotu została ukończona, natknęli się na trudności w pilotażu. Ich loty kończyły się przeważnie na skokach: przeleceniu paru metrów na wysokości zaledwie 3-4 metrów i lądowaniu, często połączonym ze złamaniem śmigła. Ze względu na obowiązki zawodowe, konstruktorzy nie mieli czasu na dopracowanie swojej konstrukcji.
Natomiast silnik, w przeciwieństwie do samolotu, okazał się bardzo dobry. Zbudowany był ze specjalnych, lekkich stopów, posiadał drążony wał korbowy- co w owych czasach było rewelacją oraz masę całkowitą 240 kg. Silnik ten został z czasem uznany za doskonale nadających się do samochodów osobowych.
Konstrukcja:
Dane techniczne:
Źródło:
[1] Konieczny Jerzy R., Malinowski Tadeusz ”Mała encyklopedia lotników polskich. Tomik II”. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1988.[2] Banaszczyk Eugeniusz ”Pierwsze skrzydła”. Wydawnictwo MON. Warszawa 1972.