W 1914 r. Ernst Heinkel opracował w firmie Hansa i Brandenburgische Flugzeugwerke AG projekt wodnosamolotu Hansa-Brandenburg W. W tym samym roku został oblatany prototyp. Zbudowany został w układzie dwumiejscowego, trójprzęsłowego dwupłata o konstrukcji drewnianej i pokryciem z płótna. Do napędu zastosowano silnik Benz Bz.III o mocy 110 kW (150 KM). Wodnosamolot posiadał charakterystyczne, o prostej konstrukcji pływaki, przypominające kształt łódki. Miał on wziąć udział w konkursie na samolot morski, który planowano przeprowadzić 1.08.1914 r. w Warnemünde. Z powodu wybuchu I wojny światowej konkurs został odwołany. Dla niemieckiej marynarki wojennej zbudowano 27 samolotów tego typu. Używane były jako rozpoznawcze, później również do innych zadań. Samolot posiadał wymiary: rozpiętość- 16,5 m, długość- 9,4 m, powierzchnia nośna- 57,85 m², masę startową- 1830 kg i osiągał prędkość max- 90 km/h. Nie posiadał uzbrojenia.

W 1915 r. została opracowana wersja Hansa-Brandenburg NW o bardziej wytrzymałej konstrukcji, z ulepszonymi pływakami i mocniejszym silnikiem Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM). Zbudowano 32 egz. seryjne. Od 1916 r. używane były jako morskie samoloty rozpoznawcze i patrolowe. Zostały wyposażone w nadajniki radiowe i wyrzutniki dla lekkich bomb. W 1917 r. przekwalifikowano je na szkolne, wyposażając w dwuster i pozbawiając uzbrojenia.

W 1915 r. powstała ulepszona wersja Hansa-Brandenburg GNW. Zbudowano 16 egz., które były używane jako nieuzbrojone wodnosamoloty patrolowe. Posiadały mniejszą prędkość niż wersja NW, ale miały większą prędkość wznoszenia. Napędzany był tym samym silnikiem- Mercedes D.III. Samolot posiadał wymiary: rozpiętość- 16,2 m, długość- 9,88 m, wysokość- 2,553 m, powierzchnia nośna- 55,15 m². Posiadał masę startową- 1743 kg i osiągał prędkość max- 115 km/h.

W Polsce.

W Polsce znajdował się jeden wodnosamolot Hansa-Brandenburg NW zakupiony w sierpniu 1920 r. w Gdańsku. Został zaliczony do grupy średnich wodnosamolotów. Do 20.10.1921 był używany jako patrolowy, później jako szkolno- treningowy. Skasowano go prawdopodobnie w 1923 r.

Konstrukcja:
Dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.

Udźwig bomb- 50 kg.

Wyposażenie- radiostacja pokładowa.

Silnik- rzędowy Mercedes D-III o mocy 118 kW (160 KM).

Dane techniczne NW (wg [1]):
Rozpiętość- 16,27 m, długość- 9,85 m, wysokość- 3,82 m, powierzchnia nośna- 55,0 m².
Masa własna- 1020 kg, masa użyteczna- 626 kg, masa całkowita- 1648 kg.
Prędkość max- 122 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 8' 30", pułap- 3000 m, zasięg- 400 km, czas lotu- 4 h.