Przeciwpancerny pocisk rakietowy HOT produkowany był przez koncern Euromissile. Jest systemem przeciwpancernym, który na początku był tworzony do działań bojowych przeciwko dużym, silnie chronionym zgrupowaniom wojsk. Tymczasem, jak pokazała wojna w Zatoce Perskiej, system HOT wykazuje doskonałe możliwości adaptacyjne w konfliktach lokalnych, w warunkach dowolnego starcia zbrojnego, poprzez swoją zdolność do zniszczenia każdego punktowego, umocnionego celu. Jego przebijalność wynosi 1300 mm opancerzenia, nawet chronionego przez moduł pancerza reaktywnego, lub 3 metry betonu.

W 1997 r. na wyposażenia niemieckich i francuskich sił zbrojnych weszła najnowocześniejsza wersją systemu- HOT 3, łączącą wszystkie najnowsze osiągnięcia techniki w dziedzinach głowic bojowych i odporności na zakłócenia (technika laserowa w naprowadzaniu i kierowaniu ogniem). Przewidywano, że będzie w służbie operacyjnej do 2020 r., szczególnie na śmigłowcu Eurocopter ”Tiger”, na którym będzie stosowany wspólnie z pociskiem TRIGAT Long Range.

System HOT, pomyślnie został zintegrowany na wielu różnych typach śmigłowców (”Gazelle”, Bo-105, ”Lynx”, ”Panther”, ”Tiger”).

W Polsce.

Pocisk rakietowy Euromissile HOT-2 był oferowany dla Wojska Polskiego. W 1995 r. Euromissile zgłosiła ofertę, jako jedną z czterech, wyposażenia i uzbrojenia PZL W-3 ”Sokół” w ramach ówcześnie realizowanego Strategicznego Programu Rządowego Huzar. Europejska oferta nie została jednak ostatecznie wybrana przez stronę polską. Również w 1995 r. była na etapie badań instalacja systemu ppk HOT na ”Sokole”. Zapotrzebowanie na przeciwpancerne pociski kierowane dla samych tylko śmigłowców PZL W-3 ”Huzar” oceniane było na 3000 szt. W 1997 r. proponowana Polsce była najnowocześniejsza wersją systemu HOT 3. Firma Euromissile zapewniała 100% transferu produkcji pocisku, polski przemysł miał stać się bezpośrednim dostawcą systemu. Firma proponowała równocześnie przyłączenie polskich instytutów badawczo-rozwojowych do prac nad rozwojem pocisku o zwiększonym zasięgu.

Latem 1997 r. firma Euromissile złożyła propozycję, niezależną od Strategicznego Programu Rządowego Huzar, zbudowania eksportowej wersji ”Sokoła” wyposażonej w elektrooptyczny system obserwacyjno-celowniczy Viviane i uzbrojonej w ppk HOT-3. Do realizacji przedsięwzięcia przystąpiono w 1998 r., prace nad nim rozpoczęto w ostatnim kwartale w 1998 r. Poligonowe próby śmigłowca przeprowadzono w lutym i marcu 1999 r. Odpalono sześć pocisków HOT-3. Przebieg prób oceniono pozytywnie. ”Sokoły” w tej postaci miały być oferowane na eksport, wśród potencjalnych klientów wymieniano armie: Austrii, Brazylii, państwa Europy Środkowowschodniej, Bliskiego Wschodu oraz Ameryki Południowej.

Konstrukcja:
Pocisk rakietowy uzbrojony w głowicę tandemową. HOT II , HOT 3 naprowadzane są na cel przewodowo. Sygnały sterujące lotem przekazywane są do układów wykonawczych pocisku w sposób automatyczny z zespołu urządzeń celowniczych. Warunkiem trafienia jest co najmniej 20 s utrzymanie celu w polu obserwacji celownika.

Dane techniczne HOT II (wg [2]):
Skuteczny zasięg pocisku- 4 km.

Dane techniczne HOT 3 (wg [4]):
Długość pocisku- 1298 mm, średnica pocisku- 150 mm.
Masa pocisku- 32 kg.
Prędkość- 240 m/s, zasięg- 75 do 4000 (wg [5]- bliski 4500 ) m.
Przebijalność pancerza- ponad 1000 (wg [5]- 1300) mm.