Śmigłowiec Eurocopter EC-130 stanowi dalszy rozwój śmigłowca AS-350 B3 ”Ecureuil”. Projekt śmigłowca został opracowany w latach 90-tych XX w. przy zachowaniu daleko posuniętej dyskrecji. Otrzymał bardziej przestronną kabinę, z doskonałą widocznością ze wszystkich miejsc, a przede wszystkim znacznie cichszy od swego poprzednika. Przyjęte przez konstruktorów założenia miały doprowadzić do powstania nowoczesnego śmigłowca, przy wykorzystaniu już dostępnych technologii, a nawet konkretnych istniejących rozwiązań i podzespołów. Dlatego śmigłowiec posiada wiele elementów przejętych wprost z modeli Eurocopter EC-120 i Eurocopter EC-135 i AS.350 B3. Dzięki temu rozwój nowej konstrukcji był szybszy i mniej ryzykowny. Prototyp został oblatany 21.07.1999 r. Przy zachowaniu całkowitej dyskrecji przeprowadzono program prób w locie. Na premierę nowego śmigłowca, oznaczonego EC-130B4, wybrano prestiżową wystawę Heli-Expo w styczniu 2001 r. w Anaheim, w stanie Kalifornia. Debiut stał się światową sensacją, o nowym typie pisały wszystkie fachowe media.

EC-130 został stworzony zamożnych i wymagających klientów. Jednym z jego podstawowych zastosowań jest przewóz wysokiej rangi biznesmenów, polityków i innych VIP-ów. Drugą dziedziną aktywności lotniczej, w której sprawdza się EC-130, jest turystyka lotnicza. Chodzi o loty widokowe w atrakcyjnych turystycznie miejscach, jak australijska formacja skalna Uluru (Ayers Rock), wodospady Iguasu w Brazylii, czy alpejskie szczyty. Wykorzystywany również jako sanitarny, policyjny, do monitorowania kompleksów leśnych, pożarniczy. EC-130 stał się wyjątkowo trafioną konstrukcją. W listopadzie 2005 r. dostarczono setny egzemplarz seryjny. Śmigłowce są używane w Kanadzie, USA, Wielkiej Brytanii.

W Polsce.

W 2006 r. został dostarczony do Polski pierwszy egzemplarz śmigłowca Eurocopter EC-130B4. Śmigłowiec (SP-HOT) sprowadziła, dla jednej z firm hotelarskich, firma Heli Invest. W dniu 1.01.2016 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdowało się 14 śmigłowców EC-130.

Konstrukcja:
Siedmio- lub ośmiomiejscowy śmigłowiec w układzie klasycznym. W wersji sanitarnej zabiera oprócz pilota do dwóch osób na noszach (opcjonalnie- dwóch pilotów i jeden pacjent na noszach), dwie osoby siedzące (personel medyczny lub jeden ratownik i jeden pacjent).
Trzyłopatowy wirnik nośny ma głowicę typu Starflex, z elastomerowymi przegubami bezłożyskowymi. Łopaty o mieszanej, metalowo-kompozytowej konstrukcji, mają specjalnie opracowane paraboliczne końcówki, zmniejszające wytwarzany hałas.
Belka ogonowa o konstrukcji metalowej.
Moment obrotowy wirnika kompensuje otunelowany wentylator Fenestron. Wał napędowy wentylatora ogonowego jest poprowadzony po grzbiecie belki ogonowej.
Kabina zakryta, klimatyzowana.
Podwozie stałe, płozowe. Opcjonalnie można montować nadmuchiwane pływaki awaryjne.

Wyposażenie pilotażowe i nawigacyjne- dwie radiostacje VHF, dwa odbiorniki VOR/LOC/ GLIDE, odbiornik GPS, transponder i wyposażenie opcjonalne- prezentujący informacje na zintegrowanym wyświetlaczu GMS.

Silnik- turbinowy Turboméca ”Arriel 2B1” o mocy startowej 632 kW (860 KM) i mocy max trwałej 543 kW (739 KM).

Dane techniczne EC-130B4 (wg [1]):
Średnica wirnika nośnego- 10,69 m, długość- 12,64 m, długość kadłuba- 10,68 m, wysokość- 3,34 m.
Masa własna- 1379 (wg [3]- 1370) kg, masa użyteczna standardowa- (wg [3]- 1030) kg, max masa startowa- 2427 (wg [3]- 2400) kg.
Prędkość dopuszczalna- 287 km/h, prędkość max- 240 km/h, prędkość przelotowa- 222 (wg [3]- 235/259) km/h, wznoszenie- (wg [3]- 9,1/10,9) m/s, pułap praktyczny- 4770 (wg [3]- 5029/6705) m, pułap zawisu z wpływem ziemi- 3100 (wg [3]- 3265 / 5180) m, pułap zawisu bez wpływu ziemi- 2535 (wg [3]- 1780 / 4610) m, zasięg- 610 (wg [3]- 600) km, czas lotu- 3 h 47'.