W lutym 1990 r. francuska Aérospatiale, we współpracy z firmami Singapore Aerospace Technologies z Singapuru i Chengdu Aircraft Industry Corporation (CATIC) z Chin, rozpoczęła prace nad lekkim jednosilnikowym śmigłowcem, noszącym oznaczenie P-120L. Kiedy Aérospatiale weszła w skład konsorcjum Eurocopter w październiku 1992 r., podpisano wówczas porozumienie przyspieszające prace nad nowa maszyną, a w styczniu 1993 r. nadano jej oficjalnie oznaczenie EC-120. Oblot prototypu EC-120B odbył się 9.06.1995 r. w zakładach Eurocoptera w Marignane.

Śmigłowiec EC-120B ”Colibri” posiada doskonałe własności pilotażowe, nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne oraz niepowtarzalną sylwetkę. Konstruktorzy zadbali o wysoki poziom bezpieczeństwa pasażerów oraz o niski poziom hałasu. Inżynierowie położyli duży nacisk na prostotę obsługi EC-120. Jednym z założeń było umożliwienie przeprowadzania jak najszerszego zakresu czynności obsługowych przez użytkownika. Proste metody wymiany części i podzespołów przekładni głównej i ogonowej, silnika czy kadłuba umożliwiają przeprowadzanie napraw bez rozbudowanego zaplecza warsztatowego.

Produkcja seryjna ruszyła w 1996 r. W Singapore Aerospace Technologies powstaje belka ogonowa wraz z usterzeniem poziomym, drzwi pasażerskie i elementy wyposażenia kabiny. W Chinach produkowane są drzwi przednie, osłony silnika i przekładni głównej oraz oszklenie przedniej części kabiny wraz z elementem środkowym wzmacniającym wiatrochron, struktura środkowej części kadłuba i instalacja paliwowa. Jednak najważniejsze elementy, takie jak wirnik nośny, układ transmisji napędu i podwozie, powstają w zakładach Eurocoptera w Marignane we Francji. Pierwszym użytkownikiem została japońska firma Nozaki Sangyo z Osaki, która odebrała swojego EC-120B w 1998 r. W czerwcu 2004 r. rząd francuski podpisał porozumienie z władzami chińskimi, na mocy którego śmigłowce te będą montowane w zakładach w Chengdu pod oznaczeniem HC 120. Rocznie w Chengdu miało być montowanych 20 śmigłowców. Montaż pierwszych miał rozpocząć się w 2004 r.

”Colibri” ma wiele zastosowań, od wersji policyjnej, czy transportowej aż do maszyny pasażerskiej, w tym modelu z ekskluzywnym wyposażeniem. Są też stosowane do patrolowania linii energetycznych wysokiego napięcia czy rurociągów, w lotach widokowych nad parkami narodowymi oraz do transportu osób na lądowiska w terenie zurbanizowanym, bowiem ze względu na niski poziom hałasu jest mało uciążliwy dla otoczenia. EC 120B najlepiej sprawdza się w roli śmigłowca szkolnego.. Już na początku programu, w 1993 r., chińskie lotnictwo wojsk lądowych zamówiło 150 HC-120 do celów szkoleniowych. W grudniu 1999 r. Siły Powietrzne Hiszpanii zamówiły 15 egz. EC-120B. Do 2004 r. dostarczono ponad 400 śmigłowców EC-120B, które były eksploatowane przez ponad 100 użytkowników w 30 krajach na całym świecie.

W Polsce.

Konstrukcja:
Pięciomiejscowy śmigłowiec w układzie klasycznym o konstrukcji mieszanej, metalowo-kompozytowej.
Trójłopatowy wirnik nośny posiada głowicę typu Spheriflex, posiada trzy elastomerowe łożyska, które zapewniają pełną swobodę ruchów łopaty. Głównym elementem wytrzymałościowym łopaty wirnika jest keson w przedniej części profilu, wypełniony pianką. Keson jest zamknięty od strony krawędzi natarcia dźwigarem wykonanym z kompozytu zbrojonego włóknem szklanym w postaci rowingu (włókna zbrojenia ułożone w jednym kierunku), dźwigar ten stanowi jednocześnie krawędź natarcia łopaty. Od tyłu keson zamyka ścianka wykonana z kompozytu zbrojonego włóknem węglowym. Pokrycie łopaty, zarówno w przypadku kesonu, jak i części spływowej, wykonano z kompozytów zbrojonych tkaninami z włókna szklanego i węglowego. Dodatkowo krawędź natarcia jest wzmocniona metalowymi nakładkami.
Wirnik ogonowy otunelowany, tzw. fenestron.
Kadłub posiada metalową strukturę nośną wykonaną z duraluminium. Pokrycie wykonano z kompozytów zbrojonych włóknem węglowym i szklanym. Kabina zakryta.
Podwozie stałe, płozowe. Wyposażenie dodatkowe- nadmuchiwane pływaki awaryjne, narty do lądowania na śniegu.

Wyposażenie awioniczne- producent jest w stanie zintegrować każdy system nawigacyjny czy radionawigacyjny stosowany w tej klasie statków powietrznych, z systemem GPS z kolorowym wyświetlaczem ruchomej mapy włącznie, zależnie od życzenia klienta.
Wyposażenie dodatkowe, na życzenie klienta- klimatyzacja, wzbogacone wyposażenie radiowo-nawigacyjne, reflektor szperacz sterowany z wnętrza kabiny.

Silnik- turbinowy Turboméca ”Arrius 2F” o mocy startowej 376 kW (511 KM) i max mocy ciągłej 335 kW (456 KM).

Dane techniczne EC-120B (wg [2]):
Średnica wirnika- 10,0 m, długość całkowita- 11, 52 m, wysokość całkowita- 3,4 m.
Masa własna- 960 kg, masa użyteczna- 755 kg, masa startowa max- 1715 kg.
Prędkość max- 278 km/h, max prędkość lotu poziomego- 237 km/h, prędkość przelotowa- 201 km/h, wznoszenie- 7,36 m/s, pułap operacyjny- 6096 m, pułap zawisu z wpływem ziemi- 5151 m, pułap zawisu bez wpływu ziemi- 4785 m, zasięg max- 771 km.