Elbit "Skylark-1", lata 2000-ne (?)

Rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający. Izrael.
Rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający Elbit ”Skylark-1”. MSPO Kielce 2007 r. (Źródło: Copyright Witold Mikiciuk- ”Militaria i lotnictwo Jowitka”).

Rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający ”Skylark-1” opracowany został w izraelskiej firmie Elbit Systems Ltd.

Firma Elbit w grudniu 2008 r. ogłosiła, iż mini-bsl ”Skylark-1 LE” został wskazany przez Ministerstwo Obrony Izraela jako zwycięzca konkursu na bezpilotowiec dla batalionów piechoty Sił Obronnych Izraela. nie podano jednak ilości zamówionych systemów.

Bezpilotowe aparaty latające ”Skylark-1” zostały również zakupione przez siły zbrojne:
- Australii- kontyngent australijskich wojsk lądowych w Afganistanie wykorzystywał bsl-e ”Skylark-1”,
- Kanady- kontyngent kanadyjskich wojsk lądowych w Afganistanie wykorzystywał od marca 2006 r. bsl-e ”Skylark-1”. Wykonywały one zadania bliskiego rozpoznania.

W Polsce.

W czerwcu 2006 r. ogłoszony został przetarg na miniaturowy zaawansowany system rozpoznania. Firma WB Electronics zaoferowała BSL SOFAR, natomiast RADWAR bezpilotowce produkowane przez izraelską firmę Elbit: Elbit ”Skylark-1”, i ewentualnie warianty rozwojowe Elbit ”Skylark-2” oraz Elbit ”Hermes-450”.

Pod koniec czerwca 2006 r. na poligonie w Wesołej odbył się pokaz mini-BSP Elbit ”Skylark-1”. Może on wykonywać misje w kilku trybach z płynnym ich dostosowywaniem do aktualnej sytuacji taktycznej. Może on być używany przez mniejsze pododdziały: sekcje, grupy rozpoznawcze, czy np. plutony i baterie dowodzenia jednostek artylerii. W 2006 r. ”Skylark-1” prezentowany był na targach XIV Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach.

Konstrukcja:
Górnopłat.
Aparat można wypuścić z ręki z kilkumetrowego rozbiegu lub ze specjalnej procy. Ląduje dzięki zastosowaniu systemu specjalnej poduszki powietrznej. Jest ona schowana w spodniej części aparatu i napełnia się w chwili, gdy traci on prędkość przez gwałtowne uniesienie nosa, co powoduje wzrost kątów natarcia i efekt przeciągnięcia. W chwili zetknięcia się z podłożem, powietrze uchodzi z poduszki przez specjalny wentyl, co zapewnia amortyzację i ochronę czułych urządzeń głowicy obserwacyjnej.

Wyposażenie- w zależności od pory dnia stosowane są dwa typy głowic optoelektronicznych: głowica dzienna zaopatrzona jest w kolorową kamerę telewizyjną CCD lub głowica termalna. Przekazywany przez głowice obraz jest dostępny w czasie rzeczywistym na konsoli operatora.

Silnik- elektryczny.

Dane techniczne ”Skylark-1” (wg [3]):
Rozpiętość- 2,4 m, długość- 2,2 m.
Masa startowa- 5,5 kg.
Prędkość max- 80 km/h, prędkość przelotowa- 55 km/h, pułap operacyjny- 100 m, pułap max- 4000 m,zasięg łączności- 10 km, czas lotu- 2 h.

Źródło:

[1] Rochowicz R. ”Powtórka z minibezpilotowców”. Nowa Technika Wojskowa nr 8/2006.
[2] Kiński A. ”XIV MSPO- pod znakiem rozwoju”. Nowa Technika Wojskowa nr 10/2006.
[3] (MG) ”Skylark dla Sił Obronnych Izraela”. Nowa Technika Wojskowa nr 1/2009.
[4] Abraszek P. ”Bezzałogowce w Afganistanie”. Nowa Technika Wojskowa nr 2/2010.
blog comments powered by Disqus