Konstruktorem i budowniczym samolotu ultralekkiego / motoszybowca TD-13 "Ważka" był Tadeusz Dobrociński z Wrocławia. Był to belkowy górnopłat z napędem pchającym. Konstrukcja powstała na początku lat 1980-tych w wyniku przeróbki motoszybowca "Łątka". Motoszy­bowiec ten miał belkę ogonową położoną wysoko. Począt­kowa konstruktor próbował zamocować silnik poniżej bel­ki. Po uszkodzeniu motoszybowca w próbach belka kadłubowa została zmieniona. Wykonano ją z dźwigara szybowca akrobacyjnego IS-4 "Jastrząb". Ponieważ płat "Jastrzębia" miał kształt mewi (litery M), przeto jego dźwigar posiadał wygięcie pozwalające na odpowiedni kształt przodu kadłuba.

Kon­strukcja skrzydeł była niemal modelarska (żebra z listewek 3 x 3, usztywnione podłużniczkami biegnącymi wzdłuż skrzydła) i bardzo lekka. Masa szybowca bez silnika wynosiła 40 kg, silnika 14 kg. Śmigło posiadało zagięte końcówki oraz dodatkowe dwie krótkie łopatki służące jako wentylator chłodzący.

Samolot prezentowany był na II Ogólnopolskim Zlocie Konstruktorów Amatorów Lotniczych w Łodzi (27- 28.08.1983 r.). Przewidywano, że motoszybowiec zostanie oblatany we wrześniu 1983 r.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji drewnianej.
Kadłub wykonany dźwigara szybowca akrobacyjnego IS-4 "Jastrząb". Miejsce pilota odkryte.
Podwozie jednotorowe, składajace się z kółka głównego i płozy ogonowej.

Silnik- motocyklowy WSK-175 o mocy ok. 10 kW (14 KM).

Dane techniczne TD-13 "Ważka" (wg [2]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 6,0 m.
Masa własna- 55 kg, masa całkowita- 145 kg.