Tadeusz Dobrociński w 1976 r. zbudował w pełni udaną lotnię ”Sęp”. Była to lotnia klasy otwartej (II generacji). Powstała na oficjalne zamówienie Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu dla Zakładu Sportów Lotniczych. Została oblatana 22.09.1976 r. w Strzegomiu, na górkach kamieniołomu, przez Pawła Wierzbowskiego, który musiał wprowadzić kilka znacznych poprawek, aby lotnia chciała latać.

Zajęła ona trzecie miejsce na I Krajowym Konkursie na najlepszą konstrukcję lotni, który odbył się podczas I Lotniowych Mistrzostw Polski w Wetlinie (26-29.09.1976.). Uznana przez jury konkursu za lotnię o charakterze wyraźnie eksperymentalnym, zawierającą wiele pomysłowych rozwiązań. Same mistrzostwa niestety nie zostały rozegrane, Paweł Wierzbowski wygrał na niej eliminacje. Jedynie piękny zlot z Połoniny Wetlińskiej (1 października) zakończył te zawody. Lotnia wyróżniała się posiadaniem ostrogi na mocno wygiętym kilu. Podczas lotów kwalifikacyjnych i porównawczych lotnia "Sep" uzyskała czas 4,5 min (najlepszy czas w konkursie), gdy czas lotu innych lotni, np. Seagull III, nie przekraczał w tych samych warunkach 3 min.

Na ”Sępie” latali w Jeżowie studenci wrocławskiej AWF. Pierwsze loty ze Śnieżki wykonali Włodzimierz Tałańczuk i Paweł Wierzbowski. W styczniu 1977 r. P. Wierzbowski przeleciał, po starcie z góry Śnieżka, odległość 9 km w czasie 9 minut. Ten sam lotniarz 6.04.1977 r. pokonał historyczną granicę długotrwałości lotu utrzymując się nad Żarem 1 godzinę i 3 minuty. To było wydarzenie, całe lotnisko przyglądało się z niedowierzaniem lotni krążącej nad górą! Bo zwykle lotnia kojarzyła się tylko z niepewnym zlotem do lądowiska.

W czasie użytkowania lotnia była systematycznie modyfikowana przez P. Wierzbowskiego.

Wiosną 1976 r. w Jeżowie Sudeckim została oblatana lotnia ”Sęp” wyposażona w napęd plecakowy konstrukcji Tadeusza Dobrocińskiego. Pilotem był Józef Korol. Napęd nie spełnił pokładanych nadziei, mimo kilkusetmetrowego lotu nie udało się uzyskać przewyższenia.

Konstrukcja:
Szkielet lotni usztywniony za pomocą układu cięgieł dolnych i górnych.
Pokrycie jednostronne.