Tadeusz Dobrociński z Wrocławia po wcześniejszych próbach z miękkopłatem ”Pterodaktyl 1”, zbudował ok. 1968-1969 r. samolot ”Monika”. Samolot miał mieć wielorakie zastosowanie, a mianowicie po niewielkich pracach typu montażowego mógł być używany jako wiropłat z własnym napędem, górnopłat zastrzałowy, dolnopłat zastrzałowy lub dwupłat. Samolot ten miał belkowy kadłub i płaty od szybowca IS-3 ABC, zastosowane później w następnej konstrukcji "Ważka".

Przewidując zastosowanie elementów tego płatowca (kadłub wraz z podwoziem, usterzeniem i silnikiem) do wiropłata, Tadeusz Dobrociński opracował i wykonał własnego pomysłu głowice do wiropłata. Urządzenie charakteryzowało się tym, że ruchy drążka sa takie same, a nie odwrotnie niż w klasycznym samolocie.

W 1975 r. kadłub samolotu wraz z pod­woziem i usterzeniem znajdował się u kolegów konstruktora, którzy zajmowali się budową wiatra­kowca.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy samolot, który mógł być zmontowany w układach: górnopłat zastrzałowy, dolnopłat zastrzałowy lub dwupłat. Maszyna mogła być zmontowana również jako wiatrakowiec.
Kadłub belkowy.