W 1930 r. rozpoczęto budowę DKD-VIII. Jednak ocena projektu przeprowadzona przez Instytut Aerodynamiczny w Warszawie oraz Instytut Badań Technicznych Lotnictwa wykazała wiele braków konstrukcyjnych projektu. Wstrzymanie poparcia dla projektu oraz brak środków finansowych, oraz zainteresowanie konstruktora nowym projektem (DKD-X) spowodowały przerwanie prac nad DKD-VIII.

Konstrukcja.
Trzymiejscowy zastrzałowy górnopłat (parasol) o konstrukcji mieszanej.
Płat trójdzielny, trapezowy, dwudźwigarowy, kryty płótnem, podparty duralowymi zastrzałami. Skrzydła składane tyłu. Profil płata STAé 72A.
Kadłub kratownicowy z rur duralowych łączonych stalowymi kolankami. Trzy kabiny w układzie tandem, odkryte (bagażnik można było zamienić na czwartą kabinę). Ste­rownice podwójne. W pierwszej kabinie tablica przyrządów pokładowych.
Usterzenie klasyczne.
Podwozie główne trójgoleniowe, stałe.

Silnik:
- DKD-VII- chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiaz­dowy Siemens-Halske Sh-4 o mocy 40 kW (55 KM),
- DKD-VIII- chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiaz­dowy Armstrong Siddeley ”Genet” o mocy 59 kW (80 KM).
Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe.

Dane techniczne (wg [2]):
Rozpiętość- 11,0 m, długość- 7,3 m, wysokość- 2,35 m, powierzchnia nośna- 20,0 m².
Masa własna- 380 kg, masa użyteczna- 420 kg, masa całkowita- 800 kg.
Prędkość max- 155 km/h, prędkość przelotowa- 135 km/h, prędkość min.- 60 km/h, wznoszenie- 3 m/s, pułap- 3600 m, zasięg- 640 km.