DKD-V, 1930
Wkrótce po wypadku samolot został wyremontowany i służył do lotów propagandowych oraz brał udział w zlotach. 7.09.1930 r S. Działowski na DKD-V zajął 3 miejsce w II Zlocie Południowo-Zachodniej Polski. Przekazany następnie Aeroklubowi Krakowskiemu, gdzie używany był jako treningowy. Używany był przez kilka lat. Dalszym rozwinięciem tego samolotu były samoloty DKD-VII i DKD-VIII.
Konstrukcja.
Dwumiejscowy (lub jednomiejscowy) górnopłat (parasol) o konstrukcji mieszanej.
Płat trójdzielny, trapezowy, drewniany, dwudźwigarowy (dźwigary skrzynkowe), kryty płótnem. Cześć środkową stanowił baldachim podparty słupkami z rur stalowych. Płat podparty dwiema parami zastrzałów z rur duralowych, usztywnionych drutami stalowymi. Skrzydła składane do transportu i hangarowania. Czas demontażu- 10 min. Napęd lotek linkami.
Kadłub kratownicowy z rur duralowych, łączonych stalowymi spawanymi kolankami. Pola kratownicy wykrzyżowane drutami stalowymi. Zbiornik paliwa w górze przodu kadłuba. Kabiny odkryte, osłonięte z przodu wiatrochronami.
Usterzenie o konstrukcji drewnianej. Napęd sterów linkami.
Podwozie stałe, bezosiowe z rur stalowych, dwukołowe, z amortyzatorami olejowo- powietrznymi. Koła z hamulcami. Płoza ogonowa jesionowa, amortyzowana sznurem gumowym.
Silnik- chłodzony powietrzem, 4- cylindrowy, rzędowy Cirrus III o mocy startowej 69 kW (94 KM) i mocy nominalnej 62,5 kW (85 KM). Śmigło drewniane, dwułopatowe, stale.
Dane techniczne DKD-V (wg [2]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 6,6 (wg [1]- 6,3) m, wysokość- 2,7 (wg [1]- 2,1) m, powierzchnia nośna- 18,0 m2.
Masa własna- 440 kg, masa użyteczna- 210 kg, masa całkowita- 650 kg.
Prędkość max- 175 km/h, prędkość przelotowa- 150 km/h, prędkość min.- 75 km/h, wznoszenie- 2,5 m/s, pułap- 3500 m.
Galeria
Źródło:
[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.