Projekt samolotu DKD-I opracowali bracia Stanisław Działowski i Mieczysław Działowski w 1925 r. Samolot został zaprojektowany do silnika został Haacke. Zakupił go od braci Gabriel bydgoski szewc Jan Krüger (stąd oznaczenie samolotu DKD). Silnik pochodził z samolotu Gabriel P-V. Budowa rozpoczęto w piwnicy domu przy ul. Pomorskiej w Bydgoszczy, a ukończono w warsztatach Szkoły Pilotów w Bydgoszczy.

Samolot DKD-I został oblatany 1.02.1926 r. na lotnisku bydgoskim. Samolot wykazał prawidłowe własności lotne. Aby poprawić widoczność z kabiny podniesiono płat ponad kadłub i powiększono wykrój płata w pobliżu kabiny. Po usunięciu usterek i przeróbkach 20.11.1926 r. oblatał go konstruktor. Samolot, mimo że był wykonany jako dwumiejscowy- używany był jako jednomiejscowy. W dniach 25-27.05.1927 r. S. Działowski wykonał na DKD-I pierwszy w Polsce przelot międzymiastowy na samolocie sportowym- przelatując z Bydgoszczy przez Toruń do Warszawy (w czasie 2 h 10 min.). W Warszawie samolot został pokazany w maju 1927 r., na Wystawie LOPP. Po wystawie, podczas przelotu z Warszawy do Krakowa samolot został poważnie uszkodzony podczas przymusowego lądowania. Po przewiezieniu do Krakowa został tam przerobiony na DKD-III.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłata (parasol) o konstrukcji mieszanej.
Płat trapezowy, niedzielony, dwudźwigarowy, drewniany, kryty płótnem, krawędź natarcia kryta sklejką. Zamocowany do kadłuba na wieżyczce z czterech rur stalowych, wykrzyżowanej drutem, podparty zastrzałami o kształcie V z rur stalowych. Profil płata G-441. Lotki z rogowym obciążeniem aerodynamicznym. Napęd lotek linkami.
Kadłub o przekroju prostokątnym, kratownicowy, spawany z rur stalowych, wykrzyżowany drutami stalowy­mi. Przód kadłuba kryty blachą aluminiową. Zbiornik paliwa za silnikiem. Pod płatem, w środku ciężkości samolotu znajdowała się kryta kabina pasażerska z okienkami w bokach kadłuba. Wej­ście do tej kabiny przez drzwi z lewej strony kadłuba. Za kabiną pasa­żerską otwarta kabina pilota, osłonięta z przodu wiatrochronem. Sterowni­ca w postaci drążka sterowe­go i pedałów.
Usterzenie prostokątne, spawane z rur stalowych, kryte płótnem. Usterzenie poziome niedzielone. Napęd sterów linkami.
Podwozie stałe, główne spa­wane z rur stalowych, osiowe, dwukołowe. Płoza ogonowa drewniana.

Wyposażenie- tablica przyrządów wyposażona był w zegar czasowy, prędkościomierz, wysokościomierz i termo­metr oleju. Dwa z tych przy­rządów były zamocowane na płacie nad kabiną.

Silnik- chłodzony powietrzem, dwusuwowy, 2- cylindrowy, płaski Haacke o mocy startowej 22 kW (30 KM). Śmigło dwułopatowe drewniane stałe DKD, o średnicy 2,0 m. wykonane przez CWL w Warszawie.

Dane techniczne DKD-I (wg [2]):
Rozpiętość- 9,0 (wg [1]- 8,4) m, długość- 5,5 m, wysokość- 1,9 m, powierzchnia nośna- 11,5 m².
Masa własna- 220 kg, masa użyteczna- 160 kg, masa całkowita- 380 kg, masa całkowita max.- 393 kg.
Prędkość max- 120 km/h, prędkość przelotowa- 100 km/h, prędkość min.- 65 km/h.