Zewnętrznie przypomina amerykański pocisk TOW. Naprowadzany wiązką laserową (wykorzystuje filozofię laserowego sterowania ppk ”Hellfire”). Może razić cele osłonięty pancerzem reaktywnym. Jego słabą stroną są znaczne rozmiary i masa wyrzutni, co powoduje, że najlepiej nadają się do instalowania na pojazdach i śmigłowcach. Również prędkość lotu znacznie ustępuje osiąganej przez najnowsze ppk o podobnym zasięgu.

W Polsce.

W wyniku współpracy WSK PZL-Świdnik z południowoafrykańskimi firmami Denel i Kentron została opracowana uzbrojona wersja śmigłowca PZL W-3K (oznaczenie fabryczne, nieoficjalna nazwa zakładowa ”Kentron”) lub PZL W-3WB ”Sokół” (wg [2] i [3]- W-3W ”Huzar”- oznaczenie wojskowe). Prace nad śmigłowcem ruszyły w 1992 r. Otrzymał nowoczesny, dzienno-nocny system obserwacyjno-celowniczy, oraz południowoafrykańskie uzbrojenie: działko i rakiety ppanc. Kentron ZT-3 ”Swift”. W sierpniu 1993 r., w RPA, przeprowadzono bojowe strzelania W-3K, z użyciem działka i ppk. Polskie siły zbrojne nie zamówiły W-3K (W-3W) ponieważ stwierdzono, że pociski ”Swift-Grot” mają za mały zasięg. Istotną przeszkodą było też fiasko rozmów na temat uruchomienia ich produkcji licencyjnej w Polsce.

W 1994 r. podczas Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach był prezentowany przeciwpancerny kierowany pocisk rakietowy ”Swift”, który był oferowany dla Wojska Polskiego.

Konstrukcja:

Dane techniczne ZT-3 (wg [4]):
Zasięg- ok. 5 km.