W maju 1938 r. firma De Havilland Aircraft Co. Ltd ogłosiła przystąpienie do prac nad projektem samolotu komunikacyjnego DH-95, jaki mógłby być dostarczony w 1939 r. Miał to być samolot dwusilnikowy, całkowicie metalowy z podwoziem głównym wciąganym w locie do gondol silnikowych. Został skonstruowany przez zespół inżyniera R. E. Bishopa i zbudowany w zakładach firmy w Hatfield, gdzie też nastąpił pierwszy lot prototypu 28.12.1938 r. Próby w locie przebiegały pomyślnie, przy czym okazało się, że jest to najszybszy z samolotów zbudowanych dotąd przez firmę. Samolot otrzymał nazwę ”Flamingo”. Zainteresowanie samolotem wyraziło wiele towarzystw lotniczych z Wielkiej Brytanii, a także rząd Egiptu. Jednak zbudowano zaledwie 16 egz. tego samolotu.

Brytyjskie Air Ministry zawarło w marcu 1939 r. umowę na próbną eksploatację, zgodnie z którą prototyp po próbnych rejsach prowadzonych przez Jersey Airways (które zamówiły 2 egz.) został przyjęty przez RAF, otrzymując numer ewidencyjny T5357, a następnie .10.1939 r. dostarczony do No. 24 Squadron. Wspomniane 2 zamówionę egz., wobec wypowiedzenia wojny Niemcom przez Wielką Brytanię, zostały zarekwirowane przez Air Ministry. W dniach 12.01. i 17.07. 1940 r. dołączyły one do No. 24 Squadron w Hendon. Już 21.10.1939 r. prototyp wziął udział w zadaniu transportowym VIP z Hendon do Francji, lecz już po roku uległ kasacji na skutek wypadku. Inny samolot ego typu przerzucał premiera Churchilla w jego podróżach i ewakuował generała de Gaulle'a z Francji.

W trakcie opracowywania tej konstrukcji, rozważano możliwości rozmaitych wariantów, co do liczby zabieranych pasażerów. Przewidywano wersje na 12, 14, 17 lub 20 miejsc pasażerskich oraz salonkę na 10 miejsc. Wymagania techniczne 19/39 z kolei opiewały na zmilitaryzowany samolot do transportu 22 żołnierzy z uzbrojeniem, co zaowocowało adaptacją tego samego typu o numerze fabrycznym 95006, pod nazwą ”Hertfordshire”, z numerem ewidencyjnym R2510. Wyróżniał się on zewnętrznie okrągłymi iluminatorami w miejsce okien. Proponowano też wersję bombową, z załogą trzech osób, z wieżyczką ogonową, dwoma kaemami z przodu i jednym pod brzuchem. Udźwig bomb około 1000 kg, podwozie z kołem przednim.

Na przełomie lat 1940/1941 9 egz.tak zwanej klasy K (każdy z nich otrzymał indywidualną nazwę, zaczynającą się od słowa King... z dodatkiem imion znaczących brytyjskich monarchów) otrzymały linie BOAC (British Overseas Airways Corporation) dla obsługi zamorskich tras: Afryki i Bliskiego Wschodu, gdzie jednak podczas wytężonej pracy wykazały one niebezpieczne właściwości (w pewnych warunkach lotu, spowodowane odkształcaniem się konstrukcji), kończące się często wypadkiem. Pięć egz. zwrócono do wytwórni drogą morską w 1944. Dopiero po zakończeniu wojny zaczęto rozpatrywać możliwości odpowiedniej modyfikacji konstrukcji. Stopniowo parę z nich przywrócono do stanu lotnego i użyto w lokalnej komunikacji. Była rozpatrywana też wersja z napędem turbośmigłowym, a nawet odrzutowym, jednakże w 1954 r. kariera tej konstrukcji zakończyła się definitywnie.

W Polsce.

Samolot De Havilland DH-95 ”Flamingo” był używany jako środek transportu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, gen. Władysława Sikorskiego. W dniu 7.08.1940 r. Naczelny Wódz przyleciał samolotem tego typu na inspekcję dywizjonów bombowych 300 i 301 stacjonujących na lotnisku Bramcote. Samolot, prawdopodobnie o numerze ewidencyjnym R2765, pochodził z brytyjskiego 24. Squadronu, jednostki zajmującej się lotami kurierskimi, pocztowymi i transportem VIP-ów. Zapewne ten sam został użyty i przy realizacji drugiej wizyty w dniu 20.08.1940 r. W dniach 4 i 7.071942 również samolot DH-95 ”Flamingo” przewoził do Irlandii Północnej i Szkocji, na trasie Hendon-Belfast, następnie Belfast-Scone w hrabstwie Perth, ekipę w składzie: gen. Sikorski (Wódz Naczelny), gen. Klimecki (Szef Sztabu Naczelnego Wodza), gen. Regulski (Attache Wojskowy Ambasady RP) i inni. Podróż miała na celu przeprowadzenie rozmów z wyższym dowództwem armii USA.

W późniejszym okresie 24. Squadron RAF zatrudniał licznych polskich lotników. W 1943 r. samolot R2765, któremu nadano nazwę Lady of Hendon, pilotował m.in. por. pil. Józef Tyszko.

Konstrukcja:
Górnopłat o konstrukcji metalowej.
Kabiny zakryte.
Usterzenie pionowe podwójne.
Podwozie klasyczne, chowane w locie.

Napęd- 2 silniki Bristol ”Perseus XIIC” o mocy 663 kW (902 KM) każdy lub Bristol ”Perseus XVI” o mocy 693 kW (943 KM) każdy.

Dane techniczne DH-95 ”Flamingo” (wg [1]):
Rozpiętość- 21,33 m, długość- 15,42 m, wysokość- 3,66 m, powierzchnia nośna- 60,48 m².
Masa własna- 5452 kg, masa całkowita- 7983 kg.
Prędkość max- 385 km/h, prędkość przelotowa- 300 km/h, prędkość lądowania- 136 km/h, wznoszenie- 5,69 m/s, pułap- 5913 m.