W drugiej połowie lat 1930-tych na świecie zaczęto sobie zdawać sprawę, że samoloty w układzie wolnonośnego dolnopłata wkrótce zdominują lotnictwo. Wskazane było zatem przyzwyczajanie pilotów do takiego układu już począwszy od etapu szkolenia podstawowego. W wielu krajach zaczęto budować dość podobne do siebie konstrukcje, pozwalające realizować to zadanie. Do najbardziej znanych należały: niemiecki Klemm Kl-35 i brytyjski De Havilland DH-94 ”Moth Minor”. Prototyp został oblatany w 1937 r. Zbudowano 113 samolotów tego typu.

Na samolocie De Havilland DH-94 ”Moth Minor” wzorowane były polskie samoloty PWS-40 ”Junak” i RWD-23.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat wolnonośny.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- rzędowy De Havilland ”Gipsy Minor” o mocy 59 kW (80 KM).

Dane techniczne DH-94 (wg [1]):
Rozpiętość- 11,15 m, długość- 7,44 m, wysokość- 1,93 m, powierzchnia nośna- 15,5 m².
Masa własna- 446 kg, masa całkowita- 703 kg.
Prędkość max- 190 km/h, prędkość przelotowa- 160 km/h, wznoszenie- 3,0 m/s, pułap- 5000 m, zasięg- 480 km.