Student Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej- Jerzy Dąbrowski zaprojektował samolot sportowy D-1. Samolot zbudowały Centralne Warsztaty Lotnicze w Warszawie. Budowę rozpoczęto jesienią 1924 r. a zakończono w lutym 1925 r. Oblotu samolotu dokonał Z. Babiński 25.02.1925 r. Podczas pierwszych lotów silnik grzał się nadmiernie, co umożliwiało wykonywanie jedynie krótkich lotów. Samolot D-1, ze względu na pracę silnika, został nazwany ”Cykacz”. Otrzymał on znaki rejestracyjne PP-LOPP.

Samolot był tak mały, że pilot mieścił się w kabinie tylko do pasa. Samolot był projektowany na silnik Salmson o mocy 9 kW (12 KM) lub Blackburne o mocy 12 kW (16 KM), zastosowano drugi z tych silników. Samolot miał masę własną większą od projektowanej, co obniżyło osiągi samolotu. Na obniżenie osiągów wpłynęła także moc silnika: zamiast zakładanej mocy startowej 24 KM i nominalnej 16 KM miał moc startową 16 KM, a nominalną - 12 KM. Samolot wykonał około 40 krótkich lotów. Z powodu źle funkcjonującego i za słabego silnika nie nadawał się do użytku Jako samolot sportowy, był jedynie konstrukcją doświadczalną. W sierpniu 1925 r. samolot był pokazany na Wystawie Politechniki Warszawskiej. W 1926 r. zaprzestano wykonywania lotów na samolocie. Na początku lat trzydziestych stał jeszcze w hangarze.

Samolot D-1 ”Cykacz” był pierwszym samolotem sportowym zbudowanym po I wojnie światowej w Warszawie.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy wolnonośny dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty oba prawie jednakowe, prostokątno- trapezowe z zaokrąglonymi końcami, niedzielone, dwudźwigarowe, kryte sklejką do przedniego dźwigara, pozostała cześć kryta płótnem. Profil płatów- Dewoitine. Dźwigary skrzynkowe. Górny płat z wykrojem nad kabiną, z częścią nadkadłubową krytą sklejką, wyposażony w lotki, zamocowany nad kadłubem na dwóch stojakach w kształcie litery N i wspartych rurkami mocowanymi po środku góry kadłuba. Dolny płat mocowany do kadłuba w czterech punktach. Napęd lotek linkami.
Kadłub o przekroju owalnym, półskorupowy, czteropodłużnicowy, kryty sklejką 1,5 i 2 mm. Do pierwszej wręgi kadłuba mocowany był silnik. Osłona silnika i przodu kadłuba z blachy aluminiowej. Zbiornik paliwa o pojemności 30 l w górze przodu kadłuba, przed kabiną. Kabina odkryta, osłonię­ta z przodu celuloidowym wiatrochronem. Sterownica z rur sta­lowych, spawana, w postaci drążka sterowego i orczyka. Dźwi­gnia sterowania silnikiem- umieszczona na lewej burcie na zewnątrz kadłuba.
Statecznik pionowy kryty sklejką, statecznik poziomy z noskiem ze sklejki. Stery kryte płótnem. Napęd sterów linkami.
Podwo­zie stałe o drewnianych goleniach krytych sklejką, usztywnionych przez wykrzyżowanie drutem. Oprofilowana oś, stalowa two­rzyła małe skrzydełko. Amortyzacja osi względem goleni- sznurem gumowym. Koła drewniane, szprychowe, z tarczmi krytymi płótnem i z oponami o średnicy 400 mm. Płoza ogono­wa metalowa.

Wyposażenie- tablica przyrządów wyposażona w pręd­kościomierz, wysokościomierz, busolę i obrotomierz

Silnik- chłodzony powietrzem, czterosuwowy,, 2- cylindrowy w układzie V, Blackburne ”Tomtit” o mocy startowej 12 kW (16 KM) i mocy nominalnej 9 kW (12 KM). Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe o średnicy 1,35 m, projektu studenta J. Drzewieckiego, wykonane w CWL.

Dane techniczne D-1 ”Cykacz” (wg [2]):
Rozpiętość- 5,0 m, długość- 3,7 m, wysokość- 1,65 m, powierzchnia nośna- 8,12 m².
Masa własna- 125 kg, masa użyteczna- 80-100 kg, masa całkowita- 225 kg.
Prędkość max- 100 km/h, prędkość przelotowa- 85,8 km/h, prędkość minimalna- 50 km/h, wznoszenie- 0,6 m/s, pułap- 300 m, zasięg- 80 km, czas lotu- 1 h.