W pierwszej połowie 1930 r. w Warsztatach Szybowcowych ZASPL został zbudowany szybowiec CW-IV (początkowo oznaczany CW-IV-2, czyli dwumiejscowy), konstrukcji inż. Wacława Czerwińskiego. Był to pierwszy polski szybowiec dwumiejscowy, a zarazem pierwszy polski szybowiec wyczynowy. Służyć miał do lotów wyczynowych i rekordowych. CW-IV został oblatany we Lwowie. W lipcu 1930 r. był wystawiony w Poznaniu na Międzynarodowej Wystawie Komunikacji i Turystyki Kom-Tur, gdzie otrzymał złoty medal..

W końcu października 1930 r. lwowscy studenci wzięli CW-IV na IV Wyprawę Szybowcową do Bezmiechowej. Szczepan Grzeszczyk wykonał w listopadzie dwa loty rekordowe: w obsadzie jednoosobowej uzyskał czas 2 h 30 min, ustalając nowy rekord Polski. Ponadto ustalił polski rekord długotrwałości lotu dla szybowców dwumiejscowych- 1 h 20 min, uzyskując jednocześnie rekord wysokości dla tej klasy szybowców- 420 m ponad start.

W 1931 r. szybowiec czekał na remont, był wystawiony przez LOPP na Targach Wschodnich we Lwowie. Ponieważ szybowiec miał tendencję do ślizgu na lewe skrzydło, podczas remontu otrzymał przy końcu prawego skrzydła na wierzchu klapę hamulcową (interceptor) oraz zmieniono mu końcówki skrzydeł oraz obrys steru kierunku. Po remoncie i drobnych poprawkach konstrukcji służył w następnych latach do lotów treningowych w Bezmiechowej, gdzie otrzymał nazwę "Babka".

W 1934 r. padły na nim dwa dalsze rekordy krajowe w kategorii szybowców dwumiejscowych. P. Mynarski z A. Zalińskim 19.06.1934 r. uzyskali czas 4 h 33 min, a 5.10.1934 r. P. Mynarski z pasażerem uzyskał czas 9 h 7 min. 17.10.1934 r. szybowiec został rozbity w lesie przez znanych szybowników Tadeusza Mikulskiego i Marię Younga, w wyniku ślizgu. Ponieważ wkrótce odbył się ślub tych szy­bowników, wypadek nazwano zaręczynowym.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątno- trapezowy, trójdzielny (podzielony na 3 równe części po 6 m) o cięciwie maks. 1,86 m i min. 0,75 m., dwudźwigarowy. Nosek płata i końcówki kryte sklejką, pozostała część- płótnem. Lotka z dwiema dźwigienkami napędu. Noski stateczników kryte sklejką, pozostała ich część płótnem. Ponieważ obawiano się, że płat o tak dużej rozpiętości i dużej masie nad­miernie obciąża okucia mocowania go do kadłuba, usztywniono płat linkami biegnącymi do przodu kadłuba.
Kadłub o przekroju owalnym, półskorupowy, kryty sklejką. Nos kadłuba z blachy aluminiowej. Miejsca pilotów jedno za drugim. Pierwsze miejsce ze zdejmo­waną pokrywą początkowo miało wiatrochron. W pierwszej kabinie tablica przyrządów pokładowych. Drugie miejsce pod skrzydłem, w środku ciężkości szybowca, co ułatwiało wykonywanie lotów bez pasażera. Wejście do tylnej kabiny przez drzwi z lewej strony kadłuba. Kabina ta miała boczne okna.
Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie w postaci płozy jesionowej amortyzowanej krążkami gumowymi, płoza ogonowa stalowa, amortyzowana piłką tenisową.

Dane techniczne CW-IV (wg [1]):
Rozpiętość- 18,0 m, długość- 8,3 m, wysokość- 1,93 m, powierzchnia nośna- 26,9 m².
Masa własna- 218 kg, masa użyteczna- 150 kg, masa całkowita- 368 kg.
Prędkość minimalna- 48,5 km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej 57 km/h- 20,9, opadanie minimalne przy prędkości ekonomicznej 54 km/h- 0,8 m/s.

Dane techniczne CW-IV z załogą jednoosobową (wg [1]):
Rozpiętość- 18,0 m, długość- 8,3 m, wysokość- 1,93 m, powierzchnia nośna- 26,9 m².
Masa własna- 218 kg, masa użyteczna- 75 kg, masa całkowita- 293 kg.
Prędkość minimalna- 43,5 km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej 51 km/h- 20,9, opadanie minimalne przy prędkości ekonomicznej 48 km/h- 0,7 m/s.