W Polsce.

W lutym 1934 r. radziecki lotnik polarny polskiego pochodzenia- Zygmunt Aleksandrowicz Lewoniewski (brat polskiego lotnika- kpt. Józefa Lewoniewskiego, który poniósł śmierć 11.09.1933 r. podczas próby pobicia rekordu długości lotu w linii prostej na trasie Warszawa- Kazań- Swierdłowsk- Omsk- Krasnojarsk. Samolot PZL-19 uległ wypadkowi pod Kazaniem) z dwoma innymi lotnikami udał się do USA celem zakupu samolotów Consolidated ”Fleetster” dla akcji ratowania rozbitków statku Czeluskin. W dniu 29.03.1934 r. wyleciał na jednym z nich z G. Uszakowem z Nome. Na skutek oblodzenia, samolot jednak został rozbity podczas przymusowego lądowania we wsi Wankarem w Czukotce, będącej bazą ratowników. Za męstwo w tej akcji Lewoniewski został mimo to uhonorowany 20.04.1934 r. razem z 6 innymi lotnikami nowo ustanowionym tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (otrzymał medal Złota Gwiazda nr 4).

Rodzice Zygmunta Lewoniewskiego (matka Teofila, ojciec Aleksander) pochodzili z Sokółki. W 1898 r. wyjechali do Petersburga w poszukiwaniu pracy. Młodszy syn państwa Lewoniewskich, Zygmunt urodził się w Sankt Petersburgu w Rosji 15.05.1902 r. W młodości mieszkał głównie w Sokółce. Pracował jako robotnik. Wziął udział po stronie bolszewików w rewolucji październikowej 1917 r. i wojnie domowej w Rosji. Od 1918 r. służył w Armii Czerwonej. Od 1921 r. służył w lotnictwie wojskowym. W 1928 r. został przeniesiony do rezerwy, po czym pracował jako instruktor w Nikołajewskiej Szkole Lotniczej organizacji paramilitarnej Osoawiachim, a od 1929 r. do 1933 r. jako naczelnik szkoły Osoawiachimu w Połtawie. Od wiosny 1933 r. pracował jako pilot w lotnictwie polarnym Gławsiewmorputi (Zarządu Północnej Drogi Morskiej).

Zygmunt Lewoniewski wykonywał loty polarne również na samolotach: Dornier ”Wal”, Tupolew ANT-25, Vultee V-1A, Sikorsky S-43 ”Baby Clipper”, Douglas DF, Bolchowitinow DB-A.

Konstrukcja:

Dane techniczne: