Na początku II wojny światowej brytyjska firma G & J Weir Limited rozpoczęła prace konstrukcyjne w dziedzinie śmigłowców. Powstały wówczas śmigłowce helikoptery Weir W.5 i Weir W.6. Później, razem z firmą The Cierva Autogiro Company Limited, w której miała swoje udziały, przystąpiła do prac konstrukcyjnych w ramach programu E.16/43. W rezultacie tych prac powstał śmigłowiec doświadczalny Cierva W.9. Jego głównym konstruktorem był- Jacob Samuel Shapiro. Śmigłowiec został oblatany w końcu 1944 lub początku 1945 r. (wg [2]- w 1947 r.).

Śmigłowiec posiadał bogato oszkloną kabinę pilotów połączoną z długim stożkowym kadłubem, który w części ogonowej posiadał zamontowany pionowy statecznik. Napęd stanowił silnik De Havilland ”Gipsy Six Series II”, który napędzał trójłopatowy wirnik nośny. Powietrze tłoczone przez wentylator, które służyło do chłodzenia silnika, mieszało się z gorącymi spalinami i było tłoczone do kanału w kadłubie. Wyrzucane było przez wylot umieszczony w tyle kadłuba po lewej stronie. Pozwalało to zrekompensować moment obrotowy od wirnika nośnego i eliminowało potrzebę stosowania śmigła ogonowego. Było to wówczas znaczące osiągnięcie konstrukcyjne.

Śmigłowiec W.9 kontynuował próby w locie do stycznia 1948 r., kiedy to uległ zniszczeniu.

W Polsce.

Opis śmigłowca Cierva W.9 zamieściłem w mojej encyklopedii, ponieważ jego głównym konstruktorem był emigrant z Polski- Jacob Samuel Shapiro .

Konstrukcja:
Dwumiejscowy śmigłowiec o konstrukcji metalowej.
Wirnik nośny trójłopatowy.
Kabina zakryta.
Podwozie trójkołowe stałe.

Silnik- tłokowy De Havilland ”Gipsy Six Series II” o mocy 155 kW (211 KM).

Dane techniczne W.9 (wg [4]):
Średnica wirnika- 10,98 m.
Masa masa startowa max- 1200 kg.
Prędkość max- (wg [2]- 140) km/h.