Od końca lat 1960-tych (wg [1]- od 1978 r.) do szkolenia ogniowego żołnierzy wojsk lądowych wykorzystywane były samoloty-cele konstrukcji Centralnego Ośrodka Modelarstwa Lotniczego i produkcji Wytwórni Prefabrykatów Lotniczych. Konstruktorem samolotu był Kazimierz Ginalski. Miniaturowy samolot zdalnie sterowany za pomocą fal radiowych był bez porównania znacznie tańszym i bezpieczniejszym środkiem szkolenia niż ciężkie maszyny bojowe, holujące rękawy lub inne cele na uwięzi. Samolot B-172 był trenażerem uniwersalnym i miał możliwość wykonywania wszystkich ewolucji z zakresu akrobacji lotniczej. Ponadto na sygnał radiowy z ziemi, z kadłuba samolotu wyrzucany był desant na spadochronach. Inny wariant przewiduje holowanie rękawa strzeleckiego, pozwalając na prowadzenie ognia z broni ręcznej i maszynowej ostrą amunicją.

Racjonalizatorzy z jednostek artylerii plot. Pomorskiego Okręgu Wojskowego ulepszyli fabryczną wersję modelu B-172, dzięki czemu na sygnał radiowy z ziemi spod kadłuba następuje odpalenie rakiety. Ponadto z modelu można wykonać pozorowane bombardowanie przy użyciu petard, przeprowadzić zakłócenia odbioru stacji radiolokacyjnych dzięki rozsiewaniu pasków z folii aluminiowej itd. Miniaturowe samoloty B-172 używane były w szkoleniu bojowym wojska, sprawdzając się w codziennej służbie, niezależnie od warunków atmosferycznych.

Oprócz modeli B-172 (Samolot-cel serii B) stosowane były również Samoloty-cele serii A.

Konstrukcja:
Wolno latający, zdalnie kierowany samolot-cel. Górnopłat o konstrukcji mieszanej.
Skrzydła dwudźwigarowe, trójdzielne. Wzdłuż całej krawędzi spływu umieszczone są lotki o dużym wydłużeniu.
Kadłub o konstrukcji skorupowej, wykonany z laminatu szklanego. W przedniej części mieści się silnik i zbiornik paliwa. Następnie rozmieszczone jest wyposażenie radiowe: odbiornik, serwomechanizmy oraz źródło zasilania. Wnętrze kadłuba pod skrzydłem środkowym wykorzystano na komorę z drzwiczkami dla makiet skoczków spadochronowych. Drzwiczki komory są otwierane na sygnał radiowy za pomocą serwomechnizmu, który równocześnie powoduje wyrzucenie rękawa holowanego.
Usterzenie klasyczne ma ruchome stery kierunku i wysokości.
Podwozie płozowe.

Wyposażenie: wielokanałowa aparatura zdalnego sterowania Varioprop-12, pracująca na 12 kanałach łączności, w paśmie częstotliwości 27 MHz. Układ pozwala na sterowanie modelem na odległość 1,5 do 2,0 km. Nadajnik operatora waży 1,2 kg , miniaturowy odbiornik znajdujący się na pokładzie modelu ma masę 0,44 kg. Odbiornik zasilany jest z miniaturowej baterii ogniw. Serwomechanizmy otrzymują impulsy przekazywane od odbiornika; napędzają stery, lotki i regulują pracę silnika. Służą również do wyrzucania rękawa holowanego za samolotem, zrzutu miniaturowych makiet skoczków spadochronowych oraz do odczepiania linki holowniczej rękawa.

Silnik- tłokowy Super Tigre typ 60RC lub Super Tigre typ 71RC o mocy 1,0-1,1 kW (1,33-1,48 KM).

Dane techniczne B-172 ((wg [1]):
Rozpiętość- 3,0 m.
Prędkość- 60 km/h, pułap- 4000 m, czas trwania lotu- 20-40', promień działania (ograniczony zasięgiem nadajnika)- 1500-2000 m.