Samolot Bücker Bü-180 "Student" został skonstruowany w zakładach Bücker Flugzeugbau G.m.b.H.. Na czele zespołu projektowego stał Anders J. Anderson (konstruktor szwedzkiego pochodzenia).

Prototyp Bü-180 V1 z cywilną rejestracją D-ELIO został oblatany w listopadzie 1937 r. Początkowo był napędzany francuskim silnikiem Train-4T o mocy 29 kW (40 KM), który został zastąpiony czeskim silnikiem Walter "Mikron II" o mocy 44 kW (60 KM).

Był to ekonomiczny samolot sportowy i treningowy, przeznaczony do szkolenia podstawowego oraz do użytku prywatnego. Oprócz dobrych właściwości lotnych, posiadał niskie koszty eksploatacji przy wysokich osiągach, maksymalnym bezpieczeństwie lotu, niskiej cenie zakupu i wszechstronnym zastosowaniu. Miał on także służyć do przekwalifikowania pilotów szybowcowych na samoloty. Pilot szybowcowy mógł wystartować do pierwszego samodzielnego lotu już po pięciu- sześciu lotach z instruktorem. Na samolocie można było wykonywać akrobację. Dostępne były specjalne okucia do mocowania standardowego niemieckiego systemu holowniczego do szybowców.

Do wybuchu wojny wyprodukowano ogółem 20 egz. w wersjach:
- Bü-180A- pierwsza wersja seryjna, wyposażona w silnik Zündapp Z9-092 o mocy 37 kW (50 KM). Zbudowano tylko kilka egzemplarzy,
- Bü-180B- druga wersja seryjna, wyposażona w silnik Walter "Mikron II" o mocy 44 kW (60 KM),
- Bü-180C- pojedynczy egzemplarz wyposażony w silnik Bücker Bü M700 o mocy 59 kW (80 KM).

W 1938 r. piloci Gotthold i Rüge przelecieli prototypem D-ELIO trasę demonstracyjną po Afryce o długości 25 000 km. W niesprzyjających warunkach pogodowych pokonali ok. 13 000 km w zaledwie 14 dni. Całkiem imponujący wynik jak na lekki, mały samolot typu "Student" z silnikiem o mocy zaledwie 44 kW.

W kwietniu 1939 r. Werner Ahlfeld na samolocie Bü-180A ustanowił rekord w swojej klasie dokonując przelotu 1000 km ze średnią prędkością 171,95 km/h.

Większość samolotów było używanych w niemieckich szkołach pilotażu. Trzy samoloty Bü-180 "Student" wzięły udział w rajdzie niemieckich pilotów sportowych, który odbył się w ramach Niemieckiego Lotu Nadmorskiego (10- 14.08.1939 r.). Łącznie startowało 13 samolotów. Zwyciężyła Liesel Bach lecąc samolotem Bü-180 "Student", a trzecie miejsce zajęła Beate Köstlin, także na Bü-180.

W 1943 r. wszystkie Bücker Bü-180 (jak również wiele innych cywilnych samolotów sportowych) znajdujące się w Rzeszy Niemieckiej, zostały zezłomowane w ramach porządkowania typów.

Niewielką liczbę samolotów wyeksportowano do: Czechosłowacji (1 egz.), Szwajcarii (2 egz.) i Szwecji (1 egz.).

Do chwili obecnej zachowały się dwa samoloty Bü-180B, które zostały przed wybuchem II wojny światowej, wyeksportowane do Szwajcarii. W latach 1969- 1971 zostały sprowadzone do Niemiec.

Samolot Bücker Bü-180 "Student" stał się podstawą do opracowania samolotu szkolno- treningowego Bücker Bü-181 "Bestmann" z zamkniętą kabiną mieszcząca pilotów obok siebie oraz jednomiejscowego samolotu szkolno-treningowego Bücker Bü-182 "Kornett".

W Polsce.

Przed wybuchem II wojny światowej, Roland Antoni Kalpas- pilot doświadczalny Instytutu Technicznego Lotnictwa w Warszawie, wykonał loty próbne na samolocie Bücker Bü-180 "Student".

W 1945 r. na szybowisku Grunów przejęto jeden samolot Bücker Bü-180 ”Student”. Samolot miał stosunkowo niewielkie uszkodzenia (uszkodzony tył kadłuba), ale remontu nie podjęto.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji mieszanej.
Płat o obrysie trapezowym z zaokrąglonymi końcówkami, dwudzielny, z dźwigarem głównym i pomocniczym, o konstrukcji drewnianej. Pokryty sklejką aż do dźwigara pomocniczego, za nim pokryty płótnem. Krawędź natarcia miała kąt skosu 8°, natomiast krawędź spływu była prawie prosta. Lotki szczelinowe o konstrukcji drewnianej, pokryte płótnem, tylną krawędź lotek wykonana z miękkiej blachy aluminiowej.
Kadłub o konstrukcji mieszanej, do tylnego siedzenia wykonany jako konstrukcja kratownicowa ze spawanych rur ze stali chromowo- molibdenowej. Część tylna natomiast wykonana jako drewniana konstrukcja skorupowa, która można odłączyć od przedniej kratownicy. Kadłub pokryty płótnem. Osłona silnika i górnej części przodu kadłuba z blachy aluminiowej. Koniec kadłuba zakryty osłoną z blachy, mocowaną za pomocą dwóch szybkozłączy, co zapewnia doskonały dostęp do elementów sterowania. Za fotelem pilota umieszczono bagażnik, do którego można uzyskać dostęp poprzez składany zagłówek. Kabiny w układzie tandem, samolot mógł być dostarczany z kabinami odkrytymi lub zakrytymi.
Stateczniki i stery o konstrukcji drewnianej, Stateczniki pokryte sklejką, stery- płótnem. Tylna krawędź sterów wykonana z miękkiej blachy aluminiowej. Stery wyważone statycznie i dynamicznie. Ster wysokości wyposażony w trymer.
Podwozie klasyczne, stałe. Podwozie główne dwukołowe, bezosiowe, wyposażone w hamulce. Golenie podwozia głównego spawane z rur stalowych. Amortyzatory sprężynowo- olejowe. Koła główne o rozmiarze 420×150 mm. Sterowane kółko ogonowe o rozmiarze 135×45 mm.
Na samolocie wypróbowano również narty opracowane w firmie Bücker. Można je było łatwo i szybko montować na osi podwozia. Kółko ogonowe samolotu zostało również zastąpione małą, sterowaną płozą.

Wyposażenie- zestaw podstawowych przyrządów pilotażowo- nawigacyjnych i kontroli pracy silnika.

Silnik:
- Bü-180A- czterocylindrowy, z wiszącymi cylindrami, chłodzony powietrzem Zündapp Z9-092 o mocy 37 kW (50 KM),
- Bü-180B- czterocylindrowy, z wiszącymi cylindrami, chłodzony powietrzem Walter "Mikron II" o mocy 44 kW (60 KM),
- Bü-180C- czterocylindrowy, rzędowy, chłodzony powietrzem Bücker Bü M700 o mocy 59 kW (80 KM).
Śmigło dwułopatowe Henie, drewniane o stałym skoku, średnicy 1,8 m. Zbiorniki paliwa spawany z blachy aluminiowej o pojemności 50 l, zbiornik oleju o pojemności 6 l umieszczone w kadłubie.

Dane techniczne Bü-180B (wg [4]):
Rozpiętości- 11,5 m, długość- 7,1 m, wysokość- 1,85 m, powierzchnia nośna-15,0 m².
Masa własna- 305 kg, masa użyteczna- 235 kg, masa całkowita- 540 kg.
Prędkość max- 175 km/h. prędkość przelotowa- 160 km/h, prędkość lądowania- 65 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 7,2',  , czas wznoszenia na 2000 m- 16,8', pułap- 4500 m, zasięg- 650 km, czas lotu- 4 h.