Do 1945 r. w lotnictwie brytyjskim była poważna luka pomiędzy będącymi w użyciu samolotami treningowymi, takimi jak: Avro ”Anson”, Airspeed ”Oxford”, Bristol ”Blenheim” czy Lockheed ”Hudson” a samolotami bojowymi, na których piloci mieli latać po ukończeniu szkolenia. Dlatego brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa wydało w 1943 r. specyfikację T.13/43 na nowoczesny samolot treningowy.

Firma Bristol Aeroplane Company opracowała trzymiejscowy samolot Bristol 166 ”Buckmaster”, który był wersją rozwojową samolotu bombowego Bristol ”Buckingham”. Połączono w nim płat z ”Buckinghama” z zupełnie nowym kadłubem. Miejsca instruktora i ucznia znajdowały się obok siebie, natomiast za nimi było miejsce dla radiooperatora. Pierwszy prototyp oblatano 27.10.1944 r.

Zbudowano 110 (wg innych źródeł- 112) samolotów seryjnych ”Buckmaster” T Mk.I. W 1945 r. samoloty ”Buckmaster” zostały wprowadzone do jednostek RAF. Służyły do szkolenia załóg szybkich dwusilnikowych samolotów bojowych aż do końca lat 1950-tych.

W Polsce.

Polacy oblatywali samoloty Bristol ”Buckmaster” i rozprowadzali po Wielkiej Brytanii oraz dostarczali do brytyjskiej strefy okupacyjnej w latach 1945-1946 w ramach połączonych jednostek 20 MU & N°2 FPP z bazą w Aston Down.

Konstrukcja:
Trzymiejscowy średniopłat o konstrukcji metalowej.
Kabiny zakryte.
Podwozie klasyczne chowane w locie.

Uzbrojenie- 9 karabinów maszynowych kal. 7,7 mm. Udźwig bomb- 1810 kg.

Napęd- 2 silniki Bristol ”Centaurus 7” o mocy 1853 kW (2520 KM) każdy.

Dane techniczne ”Buckmaster” (wg [1]):
Rozpiętość- 21,9 m, długość- 14,3 m, wysokość- 5,34 m, powierzchnia nośna- 66,8 m².
Masa własna- 10890 kg, masa całkowita- 17230 kg.
Prędkość max- 531 km/h, prędkość przelotowa- 459 km/h, pułap- 7620 m, zasięg- 5120 km.