Samolot został zbudowany w latach 1909-1911 przez inż. Stefana Boruckiego wg własnego projektu. Wzorowany był na samolocie Blériot XI. Budowa została ukończona zimą 1910/1911 r. Korzystał przy tym z pomocy władz Warszawskie­go Okręgu Wojskowego. Samolot (wraz z samolotem Borucki II) wiosną 1911 r. był wystawiony w barakach wojskowych przy ul. Seminaryjnej.

Prób wlocie nie przeprowa­dzono- jakoby ze względu na prośby chorej żony konstruktora.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy jednopłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty prostokątne z zaokrąglonymi końcami, dwudźwigarowe, kryte płótnem, usztywnione linkami.
Kadłub kratownicowy wy krzyżowany linkami. Miejsce pilota otwarte.

Silnik- Duthiel ”Chalmers” o mocy 15 kW (20 KM).

Dane techniczne Borucki I (wg [2]):
Rozpiętość- 8,6 m, długość- 7 m, powierzchnia nośna- 14 m².
Masa własna- 120 kg, masa użyteczna- 100 kg, masa całkowita- 220 kg.