Na początku stycznia 1935 r. linie lotnicze Pan American World Airways ogłosiły zamiar otwarcia linii transatlantyckiej i oświadczyły, poszukują nowego samolotu potrzebnym do obsługi tej trasy. Firma Boeing Airplane Company przedstawiła projekt spełniający wymagania linii Pan American. 21.07.1936 r. został podpisany kontrakt na dostawę sześciu łodzi latających Boeing Model 314. Wodnosamolot był wzorowany ciężkim samolocie bombowym XB-15, z którego wzięto skrzydło i usterzenie poziome. Boeing 314 zabierał do 74 pasażerów w czterech oddzielnych kabinach. Silniki Wright GR-2600 ”Double Cyclone” o mocy 1103 kW (1500 KM) zapewniały samolotowi prędkość 311 km/h. Zasięg wynosił do 5633 km.

Pierwszy samolot Boeing 314 został oblatany 7.06.1938 r. Wkrótce on otrzymał certyfikat zdatności do lotu i rozpoczął przewożenie przez Atlantyk najpierw poczty, a później pasażerów. Był to wówczas największy na świecie seryjny samolot pasażerski używany do regularnych przewozów pasażerskich. W 1941 r. 3 łodzie Boeing 314 zostały sprzedane brytyjskim liniom lotniczym British Overseas Airways Corporation. Linie Pan American zamówiły jeszcze sześć samolotów, oznaczone Boeing 314A napędzanych silnikami ”Double Cyclone” o mocy 1176 kW (1600 KM), większym zapasem paliwa i zmienionym wnętrzem. Pierwszy samolot Boeing 314A został oblatany 20.03.1941 r. Dostawy zakończono 20.01.1942 r. Łącznie zbudowano 12 łodzi latających Boeing 314.

Z dziewięciu samolotów Boeing 314/314A, należących do linii Pan American, cztery zostały przejęte przez Army Transport Command i otrzymały oznaczenie C-98. Były wykorzystywane w niewielkim stopniu i w listopadzie 1942 r. jeden samolot został zwrócony linii lotniczej. Trzy inne zostały przekazane US Navy i dołączyły do dwóch otrzymanych wcześniej bezpośrednio z Pan American. Linie Pan American wykonywały loty na zlecenie US Navy. Używane były do wojskowe samoloty transportowe i wykonywały nad Atlantykiem oraz nad Pacyfikiem. Eksploatacja samolotów Boeing 314 została przerwana w 1946 r., ostatnie z nich zostały złomowane w 1950 r.

W Polsce.

Podczas II wojny światowej, polscy piloci ferry z N°1 ADU/ME- Polish Detachment Takoradi drogę powrotną (Kair-Takoradi), po dostarczeniu samolotów, odbywali grupowo m.in. na pokładach olbrzymich łodzi latających Boeing 314 ”Clipper” brytyjskich linii zamorskich BOAC (British Overseas Airways Corporation). Również grupowe przeloty polskich lotników ferry z Anglii do Kanady odbywały się na pokładach m.in. łodzi latających Boeing 314 ”Clipper” linii BOAC oraz amerykańskich linii lotniczych PANAM (Boeing 314A (C-98) ”Clipper”).

Konstrukcja:
Załoga- 10 osób, pasażerów- 74. Boeing 314A- załoga: 11 osób, pasażerów- 36 (loty nocne) lub 68 (loty dzienne).

Napęd- 4 silniki
- Boeing 314- Wright GR-2600 ”Double Cyclone” o mocy 1103 kW (1500 KM),
- Boeing 314A- Wright ”Double Cyclone” o mocy 1176 kW (1600 KM).

Dane techniczne Boeing 314 (wg [2]):
Rozpiętość- 46,33 m, długość- 32,31 m, wysokość- 8,41 m, powierzchnia nośna- 266,34 m².
Masa własna- 22801 kg, masa całkowita- 37421 kg.
Prędkość max- 311 km/h, prędkość przelotowa- 295 km/h, pułap- 4085 m, zasięg- 5633 km.

Dane techniczne Boeing 314A (wg Internet):
Rozpiętość- 46,36 m, długość- 32,33 m, wysokość- 6,22 m, powierzchnia nośna- 266,34 m².
Masa własna- 21900 kg, masa całkowita- 38000 kg.
Prędkość max- 340 km/h, prędkość przelotowa- 302 km/h, pułap- 5980 m, zasięg- 5896 km.